Jarosław Kaczmarczyk (1885–1944)
 |
Ten artykuł od 2011-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| premier Rusińskiej Ludowej Republiki Łemków | |
| Okres |
od 5 grudnia 1918 r. |
| Poprzednik |
utworzenie urzędu |
| Następca |
upadek państwa |
Jarosław Kaczmarczyk (ur. 1885 w Binczarowej, zm. 1944) – doktor praw, w latach 1918–1920 premier Ruskiej Narodowej Republiki Łemków.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Teofila, proboszcza greckokatolickiego w Binczarowej i cieszącego się autorytetem działacza łemkowskiego. Ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim, przed 1914 r. współpracował z Cyrylem Czerlunczakiewiczem, prawnikiem i działaczem moskalofilskim. W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej. Od jesieni 1918 r. działał w ruchu łemkowskim, głosząc koncepcję samostanowienia Łemków i próbując zapobiec wcielaniu ich do Wojska Polskiego. Od powstania Rusińskiej Ludowej Republiki Łemków jej premier.
6 czerwca 1921 r. został aresztowany przez władze polskie za antypolską agitację. 10 czerwca tego roku był sądzony za zdradę stanu (przestępstwo to było zagrożone karą śmierci) wraz z dwoma działaczami łemkowskimi: ks. Dymitrijem Chylakiem i Mikołajem Gromadnikiem. Przy braku zgodności wśród przysięgłych, zapadł wyrok uniewinniający[1]. Po tych wydarzeniach wycofał się z życia publicznego, praktykował jako adwokat w Muszynie. Według Almanachu Talerhofskiego w 1939 r. uciekł przed Niemcami do Lwowa, tam został aresztowany przez NKWD i zmarł w łagrze pod Moskwą[2].