Jaskinia Pajęcza (Jaworznia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Pajęcza
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Położenie

Góry Świętokrzyskie Jaworznia

Właściciel

Skarb Państwa
(rezerwat przyrody)

Długość

1183 m

Głębokość

17,5 m

Deniwelacja

25,5 m

Wysokość otworów

256,7 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

18 m

Ekspozycja otworów

ku górze

Data odkrycia

lata siedemdziesiąte ubiegłego wieku

Ochrona
i dostępność

niedostępna turystycznie

Kod

(nr inwentarzowy PIG) G-1.34

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Pajęcza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Pajęcza”
Ziemia50°51′32″N 20°29′55″E/50,858889 20,498611

Jaskinia Pajęcza (Schronisko Pajęcze) – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Wejście do niej znajduje się na Górze Kopaczowej, na terenie nieczynnych kamieniołomów w Jaworznie, w południowej ścianie zachodniego kamieniołomu, na wysokości 256,70 m n.p.m[1].. Jest drugą pod względem długości (za Chelosiową Jamą – Jaskinią Jaworznicką) jaskinią w Górach Świętokrzyskich. Jej długość wynosi 1183 metry, a deniwelacja 25,50 metrów[2].

Na terenie kamieniołomów znajdują się jaskinie: Chelosiowa Jama – Jaskinia Jaworznicka i Gazownia, których w przeszłości Jaskinia Pajęcza była częścią. Jaskinie te tworzą rezerwat przyrody Chelosiowa Jama i są nieudostępnione turystycznie.

Fragment dawnego kamieniołomu

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Za otworem wejściowym jaskini, zabezpieczonym metalowymi drzwiami, znajduje się 2-metrowa studzienka dochodząca do małej salki. Odchodzą z niej dwa ciągi. Jeden to krótki korytarzyk prowadzący w stronę Chelosiowej Jamy, drugi prowadzi, przez zacisk Kuszenie Losu, do Niskiej Sali. Stąd odchodzą dwa korytarze. Jeden to 10-metrowy korytarz Tchawica, drugi to ciąg prowadzący przez Korytarz Południowy i zacisk do obszernego korytarza nazwanego Kolektor. Na jego końcu zaczynają się dwa ciągi. Jeden to Megaser – system kilkunastu korytarzyków, kominków i niewielkich studni, drugi prowadzi do Salki z Kapeluszem, z której odchodzą dwa korytarze:

  • na zachód korytarz prowadzi do sali Fatamorgana
  • na wschód przez zaciski można dojść do sali Dziadówki I, następnie do sali Dziadówki II oraz Wysokiej Sali. Stąd przez korytarzyki Aorta i Stany Zawałowe dochodzi się do najniższych części jaskini – Partii Ropnych, w których znaj dują się niewielkie korytarzyki, małe jeziorka i syfony[1].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W jaskini występują nacieki kalcytowe. Zamieszkują ją lisy, kuny i nietoperze[1].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Niewielką jaskinię odkryto podczas prac w kamieniołomie w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Nazwano ją Schronisko Pajęcze. W 1997 roku, po kolejnych odkryciach w jaskini, zmieniono jej nazwę na Jaskinia Pajęcza.

Plan i opis jaskini sporządzili J. Gubała, A. Kasza i M. Saganowski w 1998 i 2006 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  2. Jaskinia Pajęcza, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2017-11-26].