Jaskinia Wołoszyńska Wyżnia
49°14′39″N 20°05′20″E/49,244067 20,088789| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
44 m |
| Deniwelacja |
10,2 m |
| Wysokość otworów |
1150 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
1950 rok |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-25.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′39″N 20°05′20″E/49,244067 20,088789
| |
Jaskinia Wołoszyńska Wyżnia (Wołoszyńska Górna, Wołoszyńska Jaskinia) – jaskinia w Dolinie Białki w Tatrach Wysokich[1]. Wejście do niej znajduje się we wschodnim zboczu Wołoszyna na wysokości 1150 metrów n.p.m., 20 metrów powyżej Jaskini Wołoszyńskiej Niżniej[2]. Długość jaskini wynosi 44 metry, a jej deniwelacja 10,2 metra[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi ciąg którym płynie niewielki ciek wodny. Wypływa on przez duży otwór wejściowy na powierzchnię. Idąc nim pod prąd korytarzem dochodzi się po kilkunastu metrach do miejsca, gdzie znika on w ścianie. Dalej korytarz się kończy, a metr wcześniej znajduje się ciasne przejście do równoległego korytarza, który prowadzi do sali, gdzie znów płynie ten sam ciek wodny. Spada on z kaskadowych progów znajdujących się w sali i niknie w szczelinie. Idąc tymi progami dochodzi się do korytarza z płynącą wodą kończącego się po paru metrach zawaliskiem. Z tego właśnie zawaliska wypływa ciek. W bok odchodzi tu krótki korytarzyk również z płynącą wodą[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Stan wody w niej jest zmienny, zależny od warunków atmosferycznych na powierzchni. Przy dużych opadach woda płynie wszędzie uniemożliwiając dotarcie do końca jaskini.
W początkowej części korytarza, przy otworze, rosną glony, porosty i mchy[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył Stefan Zwoliński w 1950 roku. Sporządził jej plan ale go nie opublikował.
Pierwszy opublikowany plan jaskini sporządził Kazimierz Kowalski w 1953 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-29].