Jaskinia pod Iglicą
49°14′51″N 19°54′44″E/49,247394 19,912306| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
18 m |
| Głębokość |
2 m |
| Deniwelacja |
3 m |
| Wysokość otworów |
1627 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
385 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Data odkrycia |
22 czerwca 1959 roku |
| Odkrywca |
M. Kruczek i S. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.09 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′51″N 19°54′44″E/49,247394 19,912306
| |
Jaskinia pod Iglicą – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w upłazie Zagonnej Turni, w jej północno-wschodniej ścianie, w pobliżu Jaskini nad Korytem i poniżej Szczeliny w Iglicy, na wysokości 1627 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 18 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główną częścią jaskini jest duża sala o nazwie Złomiska. Można się do niej dostać z otworu wejściowego niskim korytarzem, który prowadzi przez małą komórkę i zacisk. Ze Złomisk odchodzi kilkumetrowy, ciasny korytarzyk[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występuje w niewielkiej ilości mleko wapienne. Światło dociera do zacisku.
Mieszkają w niej prawdopodobnie nietoperze, gryzonie i inne zwierzęta[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli 22 czerwca 1959 roku M. Kruczek i S. Wójcik z Zakopanego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-04-03].