Jerzy Pac (żołnierz)
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 kwietnia 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu w 3 pp |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Pac (ur. 12 czerwca 1925 w Warszawie, zm. 17 kwietnia 1945 w okolicy Neusorge) – chorąży, uczestnik II wojny światowej w szeregach Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.
Syn Stanisława Paca, młynarza. Edukację zakończył, jako absolwent liceum ogólnokształcącego w Warszawie. Po dotarciu do stolicy oddziałów ludowego Wojska Polskiego, 14 listopada 1944 roku wstąpił jako ochotnik w jego szeregi. Ponieważ był maturzystą został wysłany do szkoły oficerskiej przy 2 Armii Wojska Polskiego.
W dniu 28 stycznia 1945 roku, dowodząc plutonem w 33 pp wziął udział w działaniach bojowych prowadzonych przeciw armii niemieckiej w czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej. Szlak bojowy zakończył na terytorium III Rzeszy, w czasie walk pod Neusorge[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rydłowski 1971 ↓, s. 405.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.