Joanis Butos

Joanis Butos

Ιωάννης Μπούτος

Data i miejsce urodzenia	3 maja 1925 Meligalas
Data śmierci	8 lipca 2004
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik
Alma Mater	Uniwersytet Narodowy im. Kapodistriasa w Atenach
Stanowisko	poseł do Parlamentu Grecji (1950–1967, 1974–1989, 1989–1993), minister (1974–1975, 1976–1980), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1989)
Partia	Partia Liberalna, Narodowa Unia Radykalna, Nowa Demokracja, Ogólnogrecki Ruch Socjalistyczny

Joanis (Janis) Butos (gr. Ιωάννης (Γιάννης) Μπούτος; ur. 3 maja 1925 w Meligalas koło Ichalii, zm. 8 lipca 2004) – grecki polityk i prawnik, wieloletni parlamentarzysta krajowy, eurodeputowany II kadencji, w latach 1974–1975 i 1976–1980 minister w różnych resortach.

Życiorys

Wywodził się z rodziny o wielopokoleniowych tradycjach politycznych, był jej piątym członkiem zasiadającym w parlamencie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach, kształcił się podyplomowo w zakresie ekonomii i politologii w London School of Economics. Początkowo działał w Partii Liberalnej i Narodowej Unii Radykalnej. W 1950 po raz pierwszy wybrany do Parlamentu Grecji, zasiadał w nim do zamachu stanu w 1967. Zajmował stanowisko wiceministra ds. koordynacji (1961–1963, 1967).

Po obaleniu junty czarnych pułkowników przystąpił do Nowej Demokracji. Od 1974 do 1993 ponownie zasiadał w krajowym parlamencie (z przerwą od czerwca do listopada 1989). W 1974 wiceminister w kancelarii premiera w ramach rządu jedności narodowej, później minister handlu (1974–1975) i wiceminister koordynacji (1975–1976). W kolejnych latach kierował resortami rolnictwa (1976–1977), finansów (1977–1978), ponownie rolnictwa (1978–1980) i koordynacji (1980). W 1984 wybrano go posłem do Parlamentu Europejskiego. Należał do Europejskiej Partii Ludowej, w 1986 przeszedł do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego, w którym został wiceprzewodniczącym. W 1985 opuścił Nową Demokrację, zbliżając się z czasem do Ogólnogreckiego Ruchu Socjalistycznego, z jego listy wybierano go do legislatywy w listopadzie 1989 i 1990. Od października 1993 do grudnia 1994 pozostawał prezesem Banku Grecji, zrezygnował z funkcji po konflikcie z ministrem finansów.

Miał dwóch synów, Periklisa (ambasadora) i Wasiliosa.