John Browning (pianista)
 John Browning, 1966 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
John Browning (ur. 23 maja 1933 w Denver w stanie Kolorado, zm. 26 stycznia 2003 w Sister Bay w stanie Wisconsin) – amerykański pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn skrzypka i pianistki[1]. Naukę gry na fortepianie pobierał od matki, w wieku 10 lat wykonywał koncerty fortepianowe Mozarta[1]. W latach 1951–1953 uczęszczał do Occidental College w Los Angeles, gdzie jego nauczycielem był Lee Pattison[2][3]. Od 1953 do 1956 roku był uczniem Rosiny Lhévinne w Juilliard School w Nowym Jorku[2]. Zdobył Steinway Centennial Award (1954) i Leventritt Award (1955)[1][2][3]. Debiutował publicznie w 1956 roku w Nowym Jorku, z Filharmonikami Nowojorskimi pod batutą Dimitriego Mitropoulosa[3]. W tym samym roku zajął 2. miejsce w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej[1][3]. W 1965 i 1966 roku wystąpił w Polsce[2]. Wykładał w Northwestern University (1975–1980) i w Manhattan School of Music (1980–1985)[3].
W jego repertuarze znajdowały się zarówno dzieła fortepianowe twórców XVIII- i XIX-wiecznych, jak i utwory współczesne[2]. Był pierwszym wykonawcą Koncertu fortepianowego Samuela Barbera z Boston Symphony Orchestra pod batutą Ericha Leinsdorfa (1962)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 474. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 430. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 112. ISBN 0-674-37299-9.