Jolanta Bartczak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jolanta Bartczak
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1964
Ozorków

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Halowe Mistrzostwa Europy
brąz Budapeszt 1988 skok w dal
Mistrzostwa Polski
złoto Grudziądz 1986 sztafeta 4 x 100 m
srebro Grudziądz 1986 skok w dal
srebro Kraków 1989 skok w dal
srebro Kielce 1991 skok w dal
srebro Kielce 1991 trójskok
brąz Bydgoszcz 1985 sztafeta 4 x 100 m
brąz Poznań 1987 skok w dal
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1988 skok w dal
złoto Spała 1990 skok w dal
złoto Spała 1990 bieg na 60 m
brąz Spała 1998 skok w dal

Jolanta Bartczak, primo voto Małolepszy, secundo voto Skrzyszowska (ur. 20 marca 1964 w Ozorkowie[1][2][3][4]) – polska lekkoatletka, specjalizująca się w skoku w dal. Mistrzyni i reprezentantka Polski, olimpijka z Seulu (1988), brązowa medalistka halowych mistrzostw Europy (1988).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Jana i Czesławy, z d. Walickiej. Ukończyła Szkołę Podstawową nr 1 w Ozorkowie, XXVI Liceum Ogólnokształcące w Łodzi (1984)[1][3] Wyższą Szkołę Edukacji w Sporcie w Warszawie i studia podyplomowe na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Pracuje jako nauczycielka wychowania fizycznego[4].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Lekką atletykę zaczęła uprawiać w szkole podstawowej, gdzie jej pierwszym trenerem był Henryk Domolążek[3]. Następnie została zawodniczką ŁKS Łódź, gdzie prowadzili ją Miron Brylski oraz Edward Hatala (1980–1983). Od 1983 do 1991 reprezentowała barwy Startu Łódź, gdzie jej trenerem był Zdzisław Lipiński. Pod koniec lat 90. wznowiła karierę, startując w barwach AZS-AWF Warszawa (1998) i Warszawianki TOP 2000 (1999)[1].

Jej największym sukcesem w karierze międzynarodowej był brązowy medal halowych mistrzostw Europy w 1988, wynikiem 6,62. W halowych mistrzostwach Europy w 1990 zajęła 7. miejsce, z wynikiem 6,45[5]. Reprezentowała Polskę na letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seulu (1988), gdzie odpadła w eliminacjach, z wynikiem 6,30[1] oraz na zawodach Finału A Pucharu Europy w 1987, gdzie zajęła 5. miejsce, z wynikiem 6,47 (z wiatrem)[6]. W latach 1986–1989 wystąpiła w 4 meczach międzypaństwowych[1].

Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła siedem medali: złoty w sztafecie 4 x 100 metrów w 1986, srebrne w skoku w dal w 1986, 1989 i 1991, srebrny w trójskoku w 1991 i brązowe w sztafecie 4 x 100 metrów w 1985 i w skoku w dal w 1987[7]. W halowych mistrzostwach Polskie seniorek zdobyła cztery medale: złote w skoku w dal w 1988 i 1990, srebrny w biegu na 60 metrów w 1990 i brązowy w skoku w dal w 1998. Jej pierwszy i ostatni finał halowych mistrzostw Polski seniorów dzieliło 17 lat. W 1982 zajęła 4. miejsce, w 1999 – 5. miejsce[8].

Rekordy życiowe[2]:
konkurencja wynik data uwagi
100 m 11,76 m 11.05.1988
200 m 23,84 s 2.07.1988
skok w dal 6,90 m 9.06.1988 w dacie uzyskania był to piąty wynik w historii polskiej lekkoatletyki (cztery pierwsze należały do Anny Włodarczyk)
trójskok 13,33 m 14.07.1991

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Z zawartego w 1994 małżeństwa z Jarosławem Skrzyszowskim (medalisty lekkoatletycznych mistrzostw Polski w 1985) ma dwie córki, Agatę (ur. 1995) i Pię (ur. 2001)[3], również lekkoatletkę[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 432
  2. a b Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919–1994, wyd. Warszawa 1994, s. 170, 174, 199, 202, 246
  3. a b c d Andrzej Bogusz Łódź olimpijska, wyd. Ibidem, Łódź 2005, s. 77–78
  4. a b Marek Kondraciuk, Marek Łopiński Olimpijczycy Łodzi i regionu. Paryż 1924-Rio 2016, wyd. Regionalna Rada Olimpijska w Łodzi, Łódź 2017, s. 94
  5. Francisco Ascorbe i inni European Indoor Handbook. History of the European Indoor Championship, wyd. Madryt 2005, s. 422
  6. Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 492
  7. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie, wyd. Szczecin-Warszawa 2007, s. 347
  8. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 421
  9. Druga na świecie

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]