Kamień runiczny z Högby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamień runiczny z Högby

Kamień runiczny z Högby (Ög 81) – kamień runiczny znajdujący się w Högby w gminie Mjölby w szwedzkiej prowincji Östergötland[1]. Pochodzi z początku XI wieku[2].

Granitowy głaz ma 3,2 m wysokości, 0,9-1,2 m szerokości i grubość między 0,5 a 0,6 m[1]. Znajduje się na wzgórzu, na którym niegdyś stał zburzony w latach 70. XIX wieku kościół. Wcześniej wmurowany był w ścianę kościelnej zakrystii[1][3].

Głaz upamiętnia dzieje jednej normańskiej rodziny[4]. Na stronie A kamienia znajduje się inskrypcja wpisana w ciało węża, biegnąca od jego głowy do ogona. Wyryto na niej także wizerunek krzyża[1]. Inskrypcja głosi:

* ţukir * resţi * stin * ţansi * eftiR * asur * sin * muţur*bruţur * sin * iaR * eataţis * austr * i * krikum *[3]
Thorgeir wzniósł ten kamień po Assurze, bracie swojej matki, który pomarł na wschodzie w Grecji[4].

Na stronie B kamienia znajduje się druga inskrypcja, również wpisana w ciało węża i rozpoczynająca się od głowy gada[1]. Jej treść głosi:

* kuţr * karl * kuli * kat * fim * suni * feal * o * furi * frukn * treks * asmutr * aitaţis * asur * austr * i krikum * uarţ * o hulmi * halftan * tribin * kari * uarţ * at uti *
auk * tauţr * bui * ţurkil * rist * runaR[3]
Gulli, dobry gospodarz, miał pięciu synów. Nad Furi poległ Asmund, nieustraszony wojownik. Assur poległ na wschodzie w Grecji. Halfdan padł na Holmie, Kari koło Dundee; zmarł też i Bui[5].
Thorkil rył te runy[4].

Wyryty na kamieniu napis jest świadectwem wypraw skandynawskich wikingów. Upamiętnione na nim osoby porzuciły dom, by udać się w różne regiony ówczesnego świata, gdzie spotkała ich śmierć. Spośród synów Gulliego Asmund poległ w bitwie na Fýrisvellir, stoczonej ok. 980 roku koło Uppsali przez króla Eryka Zwycięskiego[2]. Kari zginął koło Dundee w Szkocji, natomiast Holm, gdzie poległ Halfdan, to wyspa Bornholm lub Nowogród Wielki[2]. Z kolei Assur zginął w Grecji, co świadczy, że prawdopodobnie służył władcom Bizancjum jako członek gwardii wareskiej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e RAÄ-nummer Högby 10:2. fmis.raa.se. [dostęp 2015-08-08]. (szw.).
  2. a b c d Slaget vid Fyrisvallarna, Greklandsfarare och Slaget vid Svolder. kulturarvostergotland.se. [dostęp 2015-08-08]. (szw.).
  3. a b c Ög 81. christerhamp.se. [dostęp 2015-08-08]. (szw.).
  4. a b c Słownik starożytności słowiańskich. T. 7. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982, s. 208. ISBN 83-04-00463-1.
  5. Słownik starożytności słowiańskich. T. Zeszyt dyskusyjny. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1958, s. 139.