Kamienica Pomorska 50 – Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Pomorska 50 - Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy
Symbol zabytku nr rej. A/498/1 z 8 grudnia 1997[1]
Ilustracja
Fasada
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Pomorska 50, ul. Cieszkowskiego 24

Typ budynku

kamienica

Styl architektoniczny

Eklektyzm

Architekt

Karl Bergner

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1896

Ukończenie budowy

1899

Pierwszy właściciel

Wilhelmina Wiemer

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pomorska 50 - Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pomorska 50 - Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pomorska 50 - Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy”
Ziemia53°07′53″N 18°00′18″E/53,131389 18,005000

Kamienica Pomorska 50 - Cieszkowskiego 24 w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica w Bydgoszczy.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Budynek znajduje się w narożu ul. Cieszkowskiego i ul. Pomorskiej w Bydgoszczy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza zabudowa na parceli datuje się na lata 70. XIX wieku i dotyczyła ulicy Pomorskiej. W 1895 roku w miejsce istniejącego budynku architekt Fritz Weidner zaprojektował nową, okazalszą kamienicę czynszową na zlecenie Wilhelminy Wiemer, właścicielki parceli. Ostatecznie autorem projektu został jednak Karl Bergner w miejsce Weidnera, który prowadził z właścicielką spory finansowe. Budowę kamienicy ukończono w 1899 roku[2].

Parter przeznaczono na sklepy i pomieszczenia gastronomiczne, a piętra na mieszkania. W 1926 roku właścicielką nieruchomości została Anna Hinz, a od 11 lutego 1936 roku Ryszard Klewin, lekarz dentysta, który nabył w 1935 roku nieruchomość od Edwarda Hinza[3].

W okresie PRL w budynku mieściła się restauracja "Gromada", a w okresie po 2000 - "Pierogarnia Pod Aniołami", prowadzona przez Caritas diecezji bydgoskiej[4].

Pierwotny wygląd fasady wraz ze zrekonstruowanym detalem architektonicznym przywrócono podczas remontu przeprowadzonego w 1994 roku[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Trójkondygnacyjny budynek z poddaszem mieszkalnym założony jest na planie litery „U” ze ściętym narożnikiem. Elewacja frontowa jest zryzalitowana po bokach, zaś narożnik jest wzbogacony dwukondygnacyjnym wykuszem[2].

Ryzality boczne zwieńczone są trójkątnymi szczytami, a facjaty na dachu - kopulastymi hełmami. Wykusz narożnika na wysokości drugiego piętra jest otwarty arkadową loggią wspartą na jońskich kolumnach, a wyżej przykryty ażurową, ośmioboczną latarnią z hełmem i iglicą[2].

Budynek prezentuje styl eklektyczny z formami architektury malowniczej oraz neobarokowymi zdobieniami.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-03-01].
  2. a b c d Winter Piotr: Ulica Augusta Cieszkowskiego w Bydgoszczy. Zespół architektoniczny z przełomu XIX i XX wieku, Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1996, str. 60-61
  3. Odpis z Księgi Wieczystej nr 3922/Bydgoszcz, tom 32, wykaz 1212.
  4. Pierogarnia pod Aniołami ma już dziesięć lat

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6
  • Winter Piotr: Ulica Augusta Cieszkowskiego w Bydgoszczy. Zespół architektoniczny z przełomu XIX i XX wieku, Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1996