Kamienica przy placu biskupa Nankiera 2 we Wrocławiu
 nr rej. A/3099/104 z 14.02.1962[1]
| |
 Kamienica przy pl. Nankiera 2 z 2021 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Kondygnacje |
cztery |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,112587°N 17,036538°E/51,112587 17,036538 | |
Kamienica przy placu biskupa Nankiera 2, obecnie siedziba Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Uniwersytetu Wrocławskiego – zabytkowa kamienica narożna znajdująca się przy placu biskupa Nankiera 2 we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy budynek na posesji nr 2 został wzniesiony w okresie renesansu. Z tego okresu zachowane zostały fragmenty stropów z polichromowanymi ozdobami[2]. Przed 1740 rokiem kamienica została przebudowana, a jej fasadzie nadano barokowy wygląd[3]. Budynek w ówczesnym okresie był trzykondygnacyjną kamienicą z dwukondygnacyjnym szczytem zwieńczonym odcinkowym tympanonem i ozdobionym zdwojonymi pilastrami. Dolna część szczytu była trzyosiowa, wyższa dwuosiowa. Na szczycie budynku umieszczony był wazon, podobnie jak i po obu stronach szczytu[3]. Fasada budynku była trzyosiowa, boniowana na narożach i podzielona gzymsami międzykondygnacyjnymi; nad oknami pierwszego piętra znajdowały się naczółki w formie trójkątnych tympanonów. Układ wewnętrzny budynku był dwutraktowy; w bocznym skrzydle oficynowym umieszczone były zabiegowe schody o trzech biegach[3], a na parterze znajdowały się sklepienia krzyżowe[2].
W XIX wieku fasada budynku została gruntownie przebudowana. W 1868 roku zlikwidowano sklepienia. W 1882 roku budynek został podniesiony o jedną kondygnację[2]. Nadano jej wówczas neorenesansowy wygląd[3]; m.in. zburzono część szczytu, pokryto budynek płaskim dachem, na pierwszym piętrze, po obu stronach środkowego okna umieszczono dwie reliefowe plakiety figuralne przedstawiające postać kobiety i mężczyzny w antycznych strojach[2]. W latach 1979–1982 gruntownej przebudowie uległ rozkład pomieszczeń w budynku[3], a w 2014 odnowiono elewacje, m.in. odnawiając witryny z końca XIX wieku[2]. Nad skrajnymi oknami trzeciej kondygnacji w kartuszu umieszczone zostały powiązane inicjały "H" i "F", które mogą być inicjałami właściciela kamienicy, kupca Heinze F.[4]
Kamienica została połączona z kamienicą nr 3[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
- ↑ a b c d e f Harasimowicz 1997 ↓, s. 63.
- ↑ a b c d e Brzezowski 2005 ↓, s. 231.
- ↑ Inicjały nad oknem
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005.