Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. Podgórze 5
(Śródmieście)

Typ budynku

kamienica

Kondygnacje

2

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku”
Ziemia49°33′25,8″N 22°12′15,6″E/49,557167 22,204333
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy ul. Podgórze 5 w Sanoku – budynek położony w Sanoku.

W maju 1908 Rada Miasta Sanoka przyznała 800 m² ziemi z łąki „Łada”[1], położonej przy ulicy Podgórze obok realności Elżbiety Vetulaniowej (wdowy po zmarłym w 1906 Romanie), na rzecz stworzenia tam „Przytuliska dla starców, kalek i sierot sanockich wyznania mojżeszowego”[2]. Od 1913 budynek istniał przy przemianowanej ulicy Andrzeja Potockiego[3].

Według stanu z 1931 budynek pod ówczesnym numerem 3 ulicy Potockiego należał do gminy wyznaniowej żydowskiej[4]. W budynku istniało wtedy 12 izb[4]. Przed 1939 w budynku przy ulicy Potockiego działała ochronka sierot żydowskich[5]. W 1938 do adresu A. Potockiego 5 był przypisany A. Leibowicz[6].

W okresie PRL kamienica była ulokowana pod przemianowaną ulicą imienia Ludwika Waryńskiego. Później pod nazwą ulicy Podgórze.

Na początku XX wieku do nieruchomości jako mienia pozostawionego przez właścicieli żydowskich zgłosiła roszczenie Gmina Wyznaniowa Żydowska w Warszawie[7].

Budynek został wpisany do gminnej ewidencji zabytków miasta Sanoka, opublikowanej w 2015[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kronika. Co jest w Sanoku możliwe?. „Gazeta Sanocka”. Nr 173, s. 3, 21 kwietnia 1907. 
  2. ↑ Kronika. Antysemityzm w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 226, s. 3, 17 maja 1908. 
  3. ↑ Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 36 z 31 sierpnia 1913. 
  4. ↑ a b Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 18-20.
  5. ↑ Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 69.
  6. ↑ Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 504.
  7. ↑ Franciszek Oberc. Dwie kadencje – Rada Miasta 2002–2010. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 265, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  8. ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 2. [dostęp 2016-10-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_przy_ul._Podgórze_5_w_Sanoku&oldid=68613140”