Karol Koczy

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Koczy
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1932
Radlin

Data i miejsce śmierci

12 lutego 2015
Szczecin

docent doktor
Specjalność: literaturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski; Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1971 – literaturoznawstwo
Uniwersytet Wrocławski

Nauczyciel akademicki
uniwersytet

Uniwersytet Szczeciński

Stanowisko

docent, kierownik//dyrektor Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Szczecińskiego

Okres zatrudn.

1983-1992

uniwersytet

Uniwersytet Śląski w Katowicach

Stanowisko

kierownik Katedry Germanistyki

Okres zatrudn.

1975-1983

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RFN Medal Komisji Edukacji Narodowej

Karol Koczy (ur. 2 sierpnia 1932 w Radlinie, zm. 12 lutego 2015 w Szczecinie) – polski germanista, literaturoznawca, pedagog, tłumacz poezji i prozy niemieckiej, zasłużony dla rozwoju germanistyki w Polsce[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent filologii germańskiej na Uniwersytecie Wrocławskim (1956) i pedagogiki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1971). Po studiach pracował jako nauczyciel języka niemieckiego i angielskiego w szkołach podstawowych i średnich Szczecina (1956–1975). Od 1958 roku był lektorem języka niemieckiego na Politechnice Szczecińskiej[1].

W 1971 roku doktoryzował się z literatury niemieckiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Rok później został powołany na stanowisko docenta. Przyczynił się do powstania Katedry Germanistyki na Uniwersytecie Śląskim, którą kierował latach 1975–1983[1].

W roku 1983 został pierwszym kierownikiem Zakładu (później Katedry) Filologii Germańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie. Tworzył od podstaw germanistykę w Szczecinie. W 1987 roku, a więc dwa lata po przekształceniu WSP w Uniwersytet Szczeciński, Katedra została przemianowana na Instytut Filologii Germańskiej[2]. Pracując w Szczecinie zapraszał na uczelnię wybitnych przedstawicieli niemieckiej nauki i kultury, jeździł też ze studentami na spotkania do Niemiec[3]. Był współtwórcą Szkoły Letniej dla studentów germanistyki w Akademii Sankelmark (Schleswig–Holsztyn). W Instytucie organizowano uroczystość wręczenia tzw. „małego nobla”, nagrody dla wybitnych pisarzy niemieckich, którzy nie otrzymali „prawdziwej” nagrody Nobla[3]. Założył działające do dziś czasopismo naukowe „Colloquia Germanica Stetinesia”. Docent Koczy pełnił funkcję dyrektora Instytutu do roku 1992. Nadal pracował w Instytucie jako kierownik Zakładu Literatury Powszechnej[4]. Po przejściu na emeryturę został zatrudniony jako profesor w szczecińskiej uczelni Collegium Balticum[5].

Był współzałożycielem Nauczycielskich Kolegiów Języka Niemieckiego i Języka Angielskiego przy Uniwersytecie Szczecińskim[1].

Osiągnięcia naukowe i dydaktyczne[edytuj | edytuj kod]

W swoich badaniach zajmował się problematyką wojenną w literaturze niemieckiej XX wieku, twórczością Gerharda Hauptmanna, Güntera Grassa, Johannesa Bobrowskiego. Jego zainteresowania badawcze i publikacje dotyczyły też nauczania języka niemieckiego w Polsce. Był współautorem podręczników szkolnych do nauki języka niemieckiego (m.in. „Anfang und Fortschritt”)[6].

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Hauptmanniana. Katowice: Śląsk, 1971.
  • Metodyka nauczania języka niemieckiego. Warszawa: PWN, 1980 (współaut. Ludwik Grochowski).
  • Mała pochwała wielkiego Grassa. Szczecin: Wydawnictwo Foka, 1999.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za działalność pedagogiczną i organizacyjną otrzymał m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1991), odznakę Zasłużony Popularyzator Wiedzy TWP (1989). Został uhonorowany najwyższym odznaczeniem Niemiec: Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[7]. Uroczystość nadania Orderu odbyła się 26.4.2012 w sali Senatu Uniwersytetu Szczecińskiego z udziałem ambasadora RFN oraz Rektora Uniwersytetu Szczecińskiego[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Encyklopedia Szczecina. Wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015. ISBN 978-83-942725-0-0.
  2. ↑ Uniwersytet Szczeciński na przełomie wieków 1985-2010 pod red. Włodzimierza Stępińskiego i Waldemara Tarczyńskiego. Szczecin 2010. ISBN 978-83-7241-749-7 (rozdz.: Instytut Filologii Germańskiej, autorka: Magdalena Lisiecka-Czop), s. 439.
  3. ↑ a b Ryszard Lipczuk: Einleitung – Professor Karol Koczy, [w:] Colloquia Germanica Stetinesia nr 20. Tom dedykowany Panu Profesorowi Karolowi Koczemu z okazji 80. urodzin. Szczecin 2012, s. 9–10.
  4. ↑ Uniwersytet Szczeciński na przełomie wieków 1985-2010 pod red. Włodzimierza Stępińskiego i Waldemara Tarczyńskiego. Szczecin 2010, s. 440.
  5. ↑ Ryszard Lipczuk: Einleitung – Professor Karol Koczy, [w:] Colloquia Germanica Stetinesia nr 20. Tom dedykowany Panu Profesorowi Karolowi Koczemu z okazji 80. urodzin. Szczecin 2012, s. 10.
  6. ↑ Karol Czejarek: O Profesorze Karolu Koczym w 80. rocznicę urodzin. Od górnika do profesora, [w:] Colloquia Germanica Stetinesia nr 20. Tom dedykowany Panu Profesorowi Karolowi Koczemu z okazji 80. urodzin. Szczecin 2012, s. 11–13.
  7. ↑ Order Zasługi RFN dla nestora szczecińskiej germanistyki Karola Koczego | Nauka w Polsce.
  8. ↑ Order Zasługi RFN dla nestora szczecińskiej germanistyki Karola Koczego | Nauka w Polsce [online], pl/aktualnosci/news%2C389737%2Corder-zaslugi-rfn-dla-nestora-szczecinskiej-germanistyki-karola-koczego.html [dostęp 2024-04-23] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Koczy&oldid=73587394”