Karolina Ewelina Lubomirska
 Herb Lubomirskich | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Wanda Maria Lubomirska (1841–1910) |
Karolina Ewelina Lubomirska z d. Ponińska, herbu Łodzia (ur. 25 grudnia 1818, zm. 27 listopada 1890).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Karola Henryka Jerzego ks. Ponińskiego i Heleny Górskiej z Góry h. Pobóg[1]. 14 października 1840 w Czerwonogrodzie, wyszła za mąż za Adama Hieronima Lubomirskiego[2].
Założyła i prowadziła ogrody i szkółki w Miżyńcu, do których przyłączono, w okresie międzywojennym, kierowane przez Stefana Makowieckiego ogrody i szkółki Lubomirskich w Charzewicach. Do dnia dzisiejszego zachował się, w dobrym stanie, dawny park podworski w Miżyńcu, jednak już bez szklarni i szkółek drzew owocowych; rośnie w nim jeszcze dziś ponad 140 gatunków drzew i krzewów[3].
Po bezpotomnej śmierci brata męża, Jerzego Romana, w 1865, testamentem brata, zostali spadkobiercą rodowego majątku Lubomirskich w Charzewicach. Przeniosła się do Charzewic z dóbr miżynieckich, którymi dotąd zarządzali i które wszyły w skład majątku[2]. Rozbudowali i przebudowali z mężem wg projektu architekta J. Niedzielskiego pałac w Charzewicach, w stylu klasycystycznym, dodając doń murowane piętrowe oskrzydlenia, czyniąc go bardziej okazałą rodową siedzibą Lubomirskich, linii rzeszowsko – rozwadowskiej[2].
Dzieci[edytuj | edytuj kod]
Wanda Maria Helena (1841-1910), Jerzy Kalikst Hieronim (1843- ?), Hieronim Adam (1844-1905), Henryk (1846-1847), Maria (1850- ?), Adam Franciszek (1852-1893)[1].
Zmarła w Wiedniu[1], pochowana w krypcie klasztoru franciszkanów w Rozwadowie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sejm Wielki [online] [dostęp 2024-03-26].
- ↑ a b c Turystyczny szlak gniazd rodowych Lubomirskich – Stalowa Wola – Kompas Turystyczny [online], web.archive.org, 26 kwietnia 2012 [dostęp 2024-03-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-26].
- ↑ Materiały VIII Zjazdu polskiego towarzystwa dendrologicznego. Bolestraszyce i Lwów, 23–25 września 2016 s.19 [online], 2016 [dostęp 2024-03-26].
- ↑ Zaduszki w podziemiach klasztoru [online], stalowemiasto.pl [dostęp 2024-03-27] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Wilhelm Gaj – Piotrowski. Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko- rozwadowskiej. Wyd. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 2002. ISBN 83-911733-2-1, 83-911733-8-0