Karolina Krassowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karolina Krassowska
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1891
Filipy Czeremyskie

Data i miejsce śmierci

13 września 1941
Warszawa

Zawód, zajęcie

inżynier rolnictwa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Karolina Krassowska z domu Bieńkiewicz, ps. „Józefa”, „Wysoka” (ur. 18 listopada 1891 w Filipach Czeremyskich na Podolu, zm. 13 września 1941 w Warszawie) – inżynier rolnictwa, sekretarka Delegata Rządu na Kraj[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karolina Krassowska była córką Adriana i Karoliny z domu Podhorskiej. Zamieszkała w Warszawie i ukończyła Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego (inżynier rolnictwa). Kierowała w latach 1914–1916 stacją selekcji roślin w Udryjowicach. Wyszła za mąż w 1916 za Bohdana Krassowskiego z Berezówki na Podolu[1]. Przyjechała z rodziną do Warszawy w 1920 i podjęła pracę zawodową w Centralnym Towarzystwie Rolniczym, a następnie w Polskim Białym Krzyżu. Inspektorka w Centralnym Towarzystwie Organizacji i Kółek Rolniczych w Warszawie od 1925, a w warszawskim biurze Towarzystwa Eksploatacji Soli Potasowych z siedzibą we Lwowie jako z–ca kierownika działu propagandy od 1933[1]. Była jednocześnie w latach 1926–1931 kierownikiem naukowym w firmie Hodowla i Reprodukcja Zbóż i Nasion Buraków Cukrowych Aleksandra Sumowskiego w Zamliczach na Wołyniu. Do prasy fachowej pisała liczne artykuły oraz tłumaczyła prace rolnicze i języków obcych. Współpracowała również z działem rolnym Polskiego Radia[1].

Od wiosny 1940 w konspiracji jako sekretarka do specjalnych zadań Delegata Rządu na Kraj Cyryla Ratajskiego. Do jej zadań należało przechowywanie pieczęci z godłem państwa, prowadzenie archiwum, kasy Delegatury. Znała także szyfry stosowane w korespondencji oraz zastępowała szyfrantkę[1]. 12 września 1941 została przypadkowo aresztowana w lokalu przy Al. Ujazdowskich. Gestapo znalazło i zarekwirowało w jej mieszkaniu przy ul. Raszyńskiej 58 m. 24 tylko kasę Delegatury w kwocie ok. 18 000 zł. Była torturowana w al. Szucha, ale nic nie ujawniła. Ze zmasakrowaną twarzą i w stanie agonalnym została przewieziona na Pawiak, gdzie zmarła[1].

Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2] (Rozkazem KG ZWZ 19 marca 1942)[3] nr 12822[4] Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie(kwatera 121-6-6)[5].

Mianowana na stopień starszego sierżanta (daty aresztowania i zgonu, mające kilka wersji, przyjęto według relacji córki Anny Olszańskiej)[1].

Jej syn Kazimierz poległ w Powstaniu Warszawskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Michalska 1988 ↓, s. 215.
  2. ↑ Kawalerowie Orderu Virtuti Militari. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. [Dostęp 2018.05.11]
  3. ↑ Słownik Biograficzny Kobiet Odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. T. II (H–O). Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie AK i Wojskowej Służby Polek”, 2004, s. 124. ISBN 83-88693-03-4.
  4. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 442.
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAROLINA KRASSOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945; poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 215. ISBN 83-06-01195-3.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karolina_Krassowska&oldid=71775933”