Kartularz supetarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karta z manuskryptu

Kartularz supetarski – liczący 30 pergaminowych kart kodeks przechowywany w archiwum kapitulnym przy katedrze w Splicie.

Na supetarski kartularz składają się sporządzone pomiędzy między XII a XIV wiekiem odpisy i regesty w sumie 106 dokumentów z lat 1080-1187, dotyczących dóbr dawnego benedyktyńskiego klasztoru św. Piotra w Splicie[1]. Poszczególne fragmenty manuskryptu pisane są minuskułą karolińską, benewentaną oraz pismem gotyckim. Kodeks ma znaczenie w badaniach paleograficznych i onomastycznych dla obszaru średniowiecznej Dalmacji[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Słownik starożytności słowiańskich. T. 5. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975, s. 482.