Kazimierz Tkaczuk

Kazimierz Tkaczuk
Sęp
	sierżant
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1950 ; Toczyski Podborne
	Przebieg służby
Lata służby	do 1950
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ; ZWZ-AK; Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość
Jednostki	6 Wileńska Brygada (WiN)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; kampania wrześniowa,; działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
	Odznaczenia

Kazimierz Tkaczuk pseud. „Sęp” (ur. ?, zm. 7 kwietnia 1950 koło Toczysk Podbornych) – żołnierz ZWZ-AK, podoficer Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, sierżant 6 Partyzanckiej Brygady Wileńskiej, żołnierz wyklęty.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Tkaczuk był z zawodu kowalem, był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 roku. W czasie wojny był żołnierzem ZWZ i AK^[1]. Po wojnie pozostał w konspiracji. W 6 Wileńskiej Brygadzie (WiN) był żołnierzem w oddziale Józefa Małczuka „Brzaska”.

Siódmego kwietnia 1950 roku, w wyniku donosu agenta UB Czesława Białowąsa „Małachowskiego”, grupa operacyjna KBW w sile dwóch batalionów, okrążyła oddział „Brzaska” obozujący w lesie koło wsi Toczyski Podborne. Dziewięciu partyzantów początkowo wycofało się w głąb lasu, a po dwóch potyczkach z grupą szturmową KBW podjęło próbę przebicia. Poległ „Brzask” i sierż. Kazimierz Tkaczuk „Sęp”, a nazajutrz żołnierze KBW odnaleźli rannego kolejnego partyzanta – Arkadiusza Pieniaka „Arkadka”, który ostrzelał ich z pistoletu, a następnie popełnił samobójstwo. Reszta oddziału, dowodzona przez Adam Ratyńca „Lamparta” w nocy przedarła się przez okrążenie KBW^[2].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W Wysokiem Mazowieckim odsłonięto pomnik upamiętniający Kazimierza Kamieńskiego, oficerów i żołnierzy 6 Wileńskiej Brygady. Wśród poległych wymieniony jest również Kazimierz Tkaczuk.

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2007 roku „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” Kazimierz Tkaczuk został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[3], a przekazanie orderu rodzinie odbyło się 11 listopada tego samego roku w czasie uroczystości z okazji Narodowego Święta Niepodległości^[4]^[1].

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Tkaczuk, gdy decydował się na przyłączenie do podziemia antykomunistycznego, był wdowcem, zostawił 2-letniego syna u rodziny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Prezydent odznaczył „żołnierzy wyklętych”. onet.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].
↑ Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski: Kazimierz Kamieński „Huzar” ostatni podlaski komendant 6 Brygady Wileńskiej AK i jego żołnierze 1939–1952. Wysokie Mazowieckie: Fundacja „Pamiętamy”, listopad 2007. [dostęp 2014-07-09].
↑ M.P. z 2008 r. nr 15, poz. 157
↑ Polityka budowania prawdziwych autorytetów. prezydent.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].

[P-1] Prezydent odznaczył „żołnierzy wyklętych”. onet.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].

[K-2] Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski: Kazimierz Kamieński „Huzar” ostatni podlaski komendant 6 Brygady Wileńskiej AK i jego żołnierze 1939–1952. Wysokie Mazowieckie: Fundacja „Pamiętamy”, listopad 2007. [dostęp 2014-07-09].

[3] M.P. z 2008 r. nr 15, poz. 157

[O-4] Polityka budowania prawdziwych autorytetów. prezydent.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].

[1]

[2]

[3]

[4]