Kepler-16b

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kepler-16b
Ilustracja
Artystyczna wizja systemu Kepler-16b
Odkrywca

Laurance Doyle et al. (Kosmiczny Teleskop Keplera)

Data odkrycia

7 lipca 2011

Charakterystyka orbity (J2000)
Półoś wielka

0,7048 ± 0,001 au

Mimośród

0,0069+0,001−0,0015

Okres orbitalny

228,776+0,02−0,037

Argument perycentrum

318+10−22°

Nachylenie orbity

90,0322+0,0022−0,0033°

Charakterystyka fizyczna
Masa

0,333 ± 0,016 MJ

Promień

0,7538 ± 0,0025 RJ

Gęstość

0,964 ± 0,047 kg/m³

Temperatura powierzchni

170-200 K

Kepler-16bplaneta pozasłoneczna odkryta w 2011 roku, pierwsza potwierdzona planeta obiegająca gwiazdę podwójną. Planeta znajduje się w odległości 200 lat świetlnych od Ziemi. Gwiazdy tego układu okrążają się wzajemnie w ciągu 41 dni, a planeta okrąża ich wspólny środek ciężkości co prawie 229 dni. Planeta została odkryta metodą tranzytową[1].

Nie jest to pierwsza znana planeta znajdująca się w układzie wielokrotnym (podejrzewa się na przykład istnienie planety w potrójnym systemie HD 132563[2]), ale po raz pierwszy potwierdzono obserwacyjnie istnienie planety obiegającej obydwa składniki i zaobserwowano tranzyt planety na tle obu gwiazd[3][4].

Plakat NASA

Planeta jest uważana za nietypową z innego powodu – według współczesnych teorii tworzenia się planet w układach podwójnych, aby mogły powstać tam planety o stabilnej orbicie, muszą znajdować się przynajmniej siedem razy dalej, niż oddalone są od siebie obydwie gwiazdy. Planeta Kepler-16b znajduje się tylko w połowie tej odległości[4].

Porównanie rozmiarów
Jowisz Kepler-16b

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Kepler-16b jest zimnym, nieprzyjaznym dla życia światem. Planeta ma wielkość porównywalną z Saturnem i składa się pół na pół ze skał i gazu. Gwiazdy w tym układzie podwójnym są mniejsze od Słońca. Jedna z nich ma 0,69 masy Słońca (typ widmowy K – pomarańczowy karzeł), a druga tylko 0,2 M (typ widmowy M – czerwony karzeł)[5][6].

Planeta znajduje się w zewnętrznej części ekosfery[7]; odległość od centralnej pary gwiazd jest podobna jak Wenus od Słońca, ale temperatura na jej powierzchni wynosi ok. -100 °C, więc nie może tam istnieć woda w stanie ciekłym[5][6]. Ponieważ jednak sama planeta znajduje się w ekosferze, zwanej też „strefą Złotowłosej”[a], możliwe jest, że jeżeli posiada znacznej wielkości egzoksiężyc, to zakładając iż jest on wystarczający duży, aby mieć własną atmosferę, warunki na jego powierzchni mogą pozwalać na istnienie ciekłej wody i powstanie życia[8].

Z powodu zmian orbity planety przejścia przed jedną z gwiazd przestaną być obserwowalne z Ziemi w 2014, a przed drugą (jaśniejszą) – w 2018. Potem planeta pozostanie niemożliwa do wykrycia za pomocą metody tranzytów aż do mniej więcej 2042[4].

Niektórzy naukowcy nazywają tę planetę nieoficjalnie „Tatooine”, od nazwy fikcyjnej planety z sagi Gwiezdne wojny, nad którą w jednej ze scen filmu zachodziły dwa słońca[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Żartobliwa nazwa ekosfery spotykana w publikacjach angielskojęzycznych („Goldilocks zone”). Nazwa wywodzi się od bajki Złotowłosa i trzy niedźwiedzie, w której Złotowłosa próbuje jedzenia należącego do trzech niedźwiedzi mówiąc, że pierwsze jest za gorące, drugie za zimne, a trzecie w sam raz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Laurance Doyle: First Planet Orbiting Two Stars Discovered by the NASA Kepler Spacecraft. SETI Institut. [dostęp 2011-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-24)]. (ang.).
  2. S. Desidera i inni, A giant planet in the triple system HD132563, „Astronomy & Astrophysics”, 533, 2011, DOI10.1051/0004-6361/201117191, arXiv:1107.0918 [astro-ph.EP] (ang.).
  3. Scott Gold: Scientists find planet orbiting two suns like in 'Star Wars'. Los Angeles Times, 2011-09-16. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  4. a b c Dennis Overbye: NASA Detects Planet Dancing With a Pair of Stars. New York Times, 2011-09-15. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  5. a b Kepler-16: Exoplanets around binary star systems DO exist. cosmicdiary.org. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
  6. a b NASA's Kepler Mission Discovers a World Orbiting Two Stars. NASA, 2011-09-15. [dostęp 2011-09-16]. (ang.).
  7. Exoplanets Continuously Within the Habitable Zone. Planetary Habitability Laboratory. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).
  8. Mike Simonsen: Goldilocks Moons. universetoday.com, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]