Kościół Haidian

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Haidian
Ilustracja
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Pekin

Wyznanie

protestantyzm

Kościół

Patriotyczny Ruch Potrójnej Autonomii

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Haidian”
Ziemia39°58′55″N 116°18′05″E/39,981944 116,301389
Strona internetowa

Kościół Haidian (chiń. 海淀堂; pinyin Hǎidiàn táng) – protestancka świątynia znajdująca się w dzielnicy Haidian w Pekinie.

Kościół powstał na potrzeby wspólnoty protestanckiej, działającej od 1915 roku na Uniwersytecie Tsinghua. Kamień węgielny pod świątynię położono 5 kwietnia 1933 roku, a budowę zakończono 15 czerwca tego samego roku[1]. Był to pierwszy kościół wzniesiony przez chińską społeczność chrześcijańską, a nie przez zagranicznych misjonarzy[2].

Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej kościół, podobnie jak inne miejsca kultu w mieście, został zamknięty. Ponownie otwarto go 12 maja 1985 roku[3].

Na początku XXI wieku budynek kościoła okazał się zbyt mały na potrzeby rosnącej wspólnoty wiernych, w związku z czym w 2003 roku podjęto decyzję o jego wyburzeniu i postawieniu nowej świątyni. Budowa ruszyła 1 sierpnia 2005 roku[1]. Nowy kościół został otwarty 31 maja 2007 roku[4]. Zaprojektowała go niemiecka firma GMP International GmbH, a koszt budowy wyniósł 6 milionów juanów[2].

Utrzymana w modernistycznym stylu biała bryła budynku nie przypomina swoim wyglądem tradycyjnych kościołów. W wejściu do kościoła umieszczono olbrzymi krzyż. Po lewej stronie od wejścia znajduje się dzwonnica[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Beijing Haidian Christian Church. english.hdchurch.org. [dostęp 2012-06-20]. (ang.).
  2. a b Wu Jiao: Get me to the church on time, Beijing style. China Daily, 2008-08-30. [dostęp 2012-06-20]. (ang.).
  3. Haidian Christian Church in Beijing. chinaculture.org. [dostęp 2012-06-20]. (ang.).
  4. Beijing Haidian Christian Church. china.org.cn, 2007-08-27. [dostęp 2012-06-20]. (ang.).
  5. Sun Yuqing: Modern church, more religious freedom. China Daily, 2007-07-20. [dostęp 2012-06-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]