Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej w Kroniach

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej

Švč. Mergelės Marijos, Angelų Karalienės bažnyčia

kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Litwa
Miejscowość	Kronie
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół łaciński
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1610 Data zakończenia budowy ok. 1610 Poprzednie wyznanie prawosławie
Dane świątyni Styl renesans Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 33 m Kopuła • liczba kopuł 1
Położenie na mapie Litwy Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej
54°45′22,42″N 24°14′20,65″E

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Anielskiej w Kroniach – katolicki kościół parafialny w Kroniach, pierwotnie prawosławna cerkiew monasterska.

Historia

W 1610 wojewoda trocki Bogdan Ogiński wzniósł w Kroniach prawosławną cerkiew Trójcy Świętej, przy której powstał następnie męski monaster, jedna z siedemnastu placówek filialnych monasteru Świętego Ducha w Wilnie.

Klasztor ten przeszedł następnie w ręce bazylianów, zaś prawosławnym został przekazany ponownie przez władze carskie po III rozbiorze Polski. Jednak już w 1810, z powodu małej liczby mnichów żyjących w Kroniach, monaster zlikwidowano, zaś jego cerkiew zmieniono w parafialną. W 1834 dokonano gruntownej przebudowy budynku.

W 1915 większość prawosławnych mieszkańców miejscowości udała się na bieżeństwo. W czasie okupacji Litwy przed wojska niemieckie cerkiew była wykorzystywana jako magazyn. W 1919 przejęła ją katolicka społeczność Kroń, powołując się na fakt dawnej przynależności obiektu do unitów. Parafia katolicka przejęła również dom parafialny i majątek ziemski nadany prawosławnej placówce duszpasterskiej przez władze carskie. Starania na rzecz ponownego przejęcia obiektu, prowadzone przez eparchię wileńską i litewską z jej zwierzchnikiem metropolitą Eleuteriuszem na czele, nie dały rezultatów. Prawosławnym nie zwrócono również jego wyposażenia. W 1925 świątynia w Kroniach była już w pełni zaadaptowana do potrzeb liturgii łacińskiej.

Architektura

Kościół wzniesiony jest na planie prostokąta z wieloboczne zamkniętym prezbiterium. Ponad nawą wznosi się kopuła na cylindrycznym bębnie. Nad przedsionkiem zbudowana jest wieża o wysokości 33 metrów. Wejście do obiektu prowadzi przez renesansowy portal. We wnętrzu przetrwały dwa nagrobki przedstawicieli rodziny Ogińskich: fundatora z 1629, z rymowanym napisem w języku polskim oraz Samuela Lwa z 1657.