Kominek przy Bańdziochu
49°14′32″N 19°50′59″E/49,242294 19,849722| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
5,5 m |
| Deniwelacja |
2,5 m |
| Wysokość otworów |
1448 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
150 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
1968 rok |
| Odkrywca |
Czesław Majchrowicz i Janusz Nickowski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.42 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′32″N 19°50′59″E/49,242294 19,849722
| |
Kominek przy Bańdziochu – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w żlebie Żeleźniak, poniżej dolnego otworu jaskini Bańdzioch Kominiarski, obok Trzyotworowego Kominka przy Bańdziochu, na wysokości 1448 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 5,5 metrów, a jej deniwelacja 2,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię tworzy kręty i wąski korytarzyk zaczynający się w wysokim i wąskim otworze wejściowym, który pod koniec rozdziela się na dwie idące lekko w górę szczeliny oraz niewielki kominek[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche. Rosną na nich glony i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była częścią Bańdziocha Kominiarskiego, która została odcięta przez zawalisko.
Odkryli ją prawdopodobnie Czesław Majchrowicz i Janusz Nickowski w 1968 roku równocześnie z odkryciem jaskini Bańdzioch Kominiarski. Jednak pierwszą wzmiankę o niej opublikował W. W. Wiśniewski w 1988 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-07-19] (pol.).