Komuna Warszawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komuna//Warszawa
Typ teatru

teatr alternatywny

Założyciel

Grzegorz Laszuk

Data powstania

Komuna Otwock 1989, Komuna//Warszawa 2009

Data zamknięcia

Komuna Otwock 2009

Państwo

 Polska

Lokalizacja

ul. Emilii Plater 31, Warszawa

Spektakle

  • Bez tytułu (1996)
  • Perechodnik/Bauman (2004)
  • Księga wynalazków (2009)
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Komuna//Warszawa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Komuna//Warszawa”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Komuna//Warszawa”
Ziemia52°15′01″N 21°02′58″E/52,250295 21,049547
Strona internetowa

Komuna//Warszawa, także Komuna Warszawa, wcześniej Komuna Otwock[1] – polski teatr offowy, „anarchistyczna wspólnota działań” założona w 1989 przez Grzegorza Laszuka. Od listopada 2009 działa pod zmienioną nazwą jako Komuna//Warszawa.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Komuna Otwock została założona w 1989, a w 1994 zarejestrowana jako stowarzyszenie działające w dziedzinie kultury i sztuki, edukacji, ochrony środowiska, ochrony praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także aktywizowania społeczności.

Jest uznawana za jedną z najbardziej radykalnych grup polskiego teatralnego offu. Poza tworzeniem spektakli, happeningów i akcji o charakterze performance'ów, grupa zajmuje się również kampaniami społecznymi i ekologicznymi, organizuje warsztaty, koncerty, wystawy, wykłady, a także prowadzi działalność wydawniczą. Akcje przygotowywała m.in. we współpracy z Amnesty International i Klubem Gaja. Komuna współdziałała z warszawską grupą Ruch Społeczeństwa Alternatywnego/Federacja Anarchistyczna[2]. Aktywność grupy skupiała się w Otwocku, co było zgodne z zasadą wyznawaną przez uczestników Komuny, dotyczącą lokalności działań – przeciwstawiano się w ten sposób tendencjom centralistycznym w ruchu anarchistycznym[3].

W marcu 2008 zainaugurowała regularne „co-2-tygodnie-show” − otwarte forum dyskusyjne na styku teatru/sztuki i publicystycznego komentarza teraźniejszości.

Od 2020 roku siedziba teatru znajduje się przy ul. Emilii Plater 31 w Warszawie[4].

Ideologia[edytuj | edytuj kod]

W Komunie reprezentowane były różne nurty myśli anarchistycznej, chociaż wspólna deklaracja jej członków bliska była sytuacjonizmowi[3]:

Potrzebna jest Rewolucja Rozumu. Rewolucja Świadomości. Potrzebna jest Anarchia. Ponieważ krwawe rewolucje niszczą jedynie skutki działania chorej i zdeformowanej świadomości obecnego świata, uważamy, że w stanie dzisiejszej ekonomiczno-policyjnej przemocy, sferą prawdziwie rewolucyjnych działań jest SZTUKA. Sztuka jako nośnik idei, uczuć i marzeń o spełnieniu utopii, jest narzędziem Rewolucji. Będąc pobudzeniem do przeżywania szczęścia, do osiągnięcia wspólnoty z ludźmi i światem, prawdziwa Sztuka jest Świętem, a Święto jest Rewolucją: niszczy zastane granice, jednoczy przeciwieństwa, burzy porządek oparty na przemocy i głupocie[2].

Najważniejsze spektakle[edytuj | edytuj kod]

  • Stefan, czyli sens życia (1993)
  • Lot na Marsa (1994)
  • Iluminacja (1996)
  • Bez tytułu (1996, pierwotny tytuł: Industrial ambient); nagrody: na Festiwalu Offside w Toruniu (1996), na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych (1997) oraz złoty OFFEusz na festiwalu Malta w Poznaniu (1998)
  • Trzeba zabić pierwszego boga (1999)
  • Deklaracja (2000)
  • 20/80 (2001)
  • Design/Gropius (2002)
  • Perechodnik/Bauman (2004); uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury w 2005 na Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie
  • Przyszłość świata (2006)
  • Mill/Maslow (2008/2009)
  • Księga wynalazków (2009)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Komuna//Warszawa [online], Culture.pl [dostęp 2020-11-24] (pol.).
  2. a b Komuna Otwock. „Rewolta”. nr 5, s. 18, 1990. 
  3. a b Paweł Malendowicz: Polski ruch anarchistyczny wobec współczesnych wyzwań politycznych. Piła: 2007, s. 53. ISBN 83-89795-29-9.
  4. Konrad Wojciechowski, Opuszczona szkoła przy Emilii Plater stała się siedzibą teatru. Na jak długo? [online], warszawa.wyborcza.pl, 14 stycznia 2020 [dostęp 2020-11-24].