Koralówka wysmukła
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
koralówka wysmukła |
| Nazwa systematyczna | |
| Ramaria gracilis (Pers.) Quél. Fl. mycol. France (Paris): 463 (1888) | |
Koralówka wysmukła (Ramaria gracilis (Pers.) Quél.) – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1797 r. Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Clavaria gracilis. W 1888 r. Lucien Quélet przeniósł go do rodzaju Ramaria[1]. Pozostałe synonimy[2]:
- Clavaria fragrantissima G.F. Atk. 1908
- Clavaria stricta var. alba Cotton & Wakef. 1919
- Clavariella gracilis (Pers.) P. Karst. 1881
- Merisma gracile (Pers.) Spreng. 1827
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Klawarioidalny, krzaczkowaty, osiągający rozmiar 12 × 5 cm. Trzon rozgałęziający się na kilka głównych ramion o średnicy do 3 mm, barwie początkowo białej lub białawej, później bladokremowej. Wierzchołki zakończone 2–3 bardzo ostrymi kolcami o długości do1 mm. Gałęzie stanowią zdecydowanie największą część owocnika, ich powierzchnia jest gładka, w miejscu połączenia zaokrąglona. Gałązki tego samego koloru co gałęzie, cylindryczne, o długości około 6 mm i szerokości 3 mm, gładkie lub drobno pomarszczone. Grzybnia biała. Starsze okazy mogą mieć kremową konsystencję, przy potarciu zmieniającą barwę na cielistą. Miąższ jędrny i elastyczny na całym owocniku, brudnokremowy, o anyżowym zapachu, nie zawsze wyraźnym. Smak gorzki[4].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników ochrowy. Zarodniki 5,5–7(8) × 3–4 µm, wartości średnie 6,2 × 3,5 µm, Q = 1,8, elipsoidalne do szeroko elipsoidalnych, szorstkie, sinoniebieskie z brodawkami połączonymi grzbietami. System strzępkowy dimityczny, strzępki generatywne i i szkieletowe z przegrodami i sprzążkami[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest rozprzestrzeniony na obszarze całej Europy, występuje także w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Azji, Australii i na Nowej Zelandii[5]. W Polsce w 2003 r. W. Wojewoda przytoczył 2 stanowiska[3], w późniejszych latach podano kilka następnych[6]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[7]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[8].
Grzyb saprotroficzny. Występuje głównie w lasach iglastych, rozwija się na opadłym igliwiu świerka, sosny, jodły i jałowca[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-26] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-30] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 582, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Tereza Tejklová, Oldřich Jindřich, Jan Kramoliš, Ramaria gracilis (Basidiomycetes, Gomphaceae) nalezena v Čechách, „Mykologické listy”, 127, Praha 2013, s. 1–7 (cz.).
- ↑ Występowanie Ramaria gracilis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-30] (ang.).
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-30] (pol.).
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 69, ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ Aktualne stanowiska Ramaria gracilis w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-30] (pol.).