Kroncong
Kroncong, także keroncong[1] – gatunek muzyki indonezyjskiej. Muzykę kroncong wykonuje się na parze małych gitar typu ukulele (zwanych cak i cuk). Instrumenty te stanowią lokalną wersję portugalskiej gitary cavaquinho. Typowa orkiestra kroncong posługuje się także szeregiem innych instrumentów o proweniencji europejskiej; należą do nich: skrzypce, wiolonczela, kontrabas oraz flet poprzeczny[2].
Repertuar muzyki kroncong tworzą pieśni zwane langgam. Ich charakterystyczną cechą jest sentymentalność i nostalgiczność. Najczęściej porusza się w nich tematykę nieszczęśliwej miłości i tęsknoty[3].
Istnieją dwie różne hipotezy na temat rozprzestrzenienia się tego gatunku muzyki w Indonezji. Według pierwszej z nich korzeni muzyki kroncong należy szukać wśród schrystianizowanych niewolników, tj. ludności osiedlonej w rejonie Tugu na obrzeżach Batawii (dzisiejszej Dżakarty)[4][5]. Z tego miejsca kroncong miał rozprzestrzenić się na całą Jawę[5], a ostatecznie objąć swoim zasięgiem pozostałe regiony archipelagu indonezyjskiego[3]. Druga hipoteza głosi natomiast, że muzyka kroncong zrodziła się na Molukach we wschodniej Indonezji[3]. W drugiej połowie XIX wieku miała trafić do Batawii przez Celebes i Kalimantan, by dopiero w XX wieku dotrzeć do miast Jawy Środkowej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Cohen, Performing Otherness: Java and Bali on International Stages, 1905-1952, New York, NY: Palgrave Macmillan, 2010, s. 232, DOI: 10.1057/9780230309005, ISBN 978-0-230-30900-5, OCLC 756045204 (ang.).
- ↑ Martin 2010 ↓, s. 163.
- ↑ a b c d Martin 2010 ↓, s. 164.
- ↑ Sumarsam, Javanese Gamelan and the West, Rochester, NY: University of Rochester Press, 2013, s. 13, ISBN 978-1-58046-445-1, OCLC 852158253 (ang.).
- ↑ a b Sumarsam, Gamelan: Cultural Interaction and Musical Development in Central Java, Chicago: University of Chicago Press, 1995, s. 19, ISBN 978-0-226-78011-5, OCLC 31656991 [dostęp 2020-06-18] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dawid Martin, Indonezja jako pogranicze kulturowe: wpływy europejskie w muzyce Jawy, „Nurt SVD”, 44, 2010, s. 159–179.