Kwas podfluorawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwas podfluorawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

HOF

Masa molowa

36,01 g/mol

Wygląd

bladożółta ciecz (powyżej -117 °C)
białe ciało stałe (poniżej -117 °C)[1]

Identyfikacja
Numer CAS

14034-79-8

PubChem

123334

Podobne związki
Podobne związki

HBrO, HIO, HClO

Pochodne

podfluoryny: np. LiOF

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwas podfluorawy, HOF – nieorganiczny związek chemiczny, kwas tlenowy fluoru. Jest jedynym znanym kwasem tlenowym fluoru oraz jedynym znanym kwas podhalogenawym, który został uzyskany w formie skondensowanej[2].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

W fazie krystalicznej HOF ma budowę kątową, o kącie HOF wynoszącym 101°. Długości wiązań w cząsteczce wynoszą odpowiednio 144,2 pikometrów dla wiązania O−F i 78 pikometrów dla wiązania O−H. Cząsteczki HOF tworzą łańcuchy powiązane przez wiązania wodorowe OHO[2].

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Powstawanie HOF w reakcji fluoru z wodą w niskiej temperaturze (-50 °C) zostało wykazane po raz pierwszy w 1987 r.[3] Związek ten w czystej postaci wyizolowano wychwytując produkty ww. reakcji w pułapce schłodzonej do −183 °C. Zachodzi wówczas reakcja[1]:

F
2
+ H
2
O ⇄ HOF + HF

Powstające produkty uboczne, OF
2
i O
2
, jako związki lotne mogły zostać usunięte przez odpompowanie[1].

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Kwas podfluorawy może ulegać wybuchowemu rozkładowi (nawet w niskich temperaturach[2]) do fluorowodoru i tlenu[1]:

2HOF + H
2
O → 2HF + O
2

Odczynnik Rozena[edytuj | edytuj kod]

Roztwór kwasu podfluorawego w acetonitrylu nosi nazwę odczynnika Rozena[4][5][3][6]. Otrzymuje się go in situ, przepuszczając 10% fluor w azocie przez acetonitryl zawierający 10% wody, uzyskując stężenia HOF do 0,5 M. Kompleks CH
3
CN·HOF
jest zdecydowanie trwalszy niż wolny HOF – można go przechowywać przez kilka godzin w 0 °C lub kilka dni w −78 °C[3].

Podfluoryny[edytuj | edytuj kod]

Podfluoryny są pochodnymi kwasu podfluorawego, zawierającymi anion OF
. Jednym z przykładów podfluorynów jest podfluoryn trifluorometylu (CF
3
OF
), będący formalnie estrem trifluorometanolu i kwasu podfluorawego. Można go otrzymać w reakcji difluorku karbonylu z fluorem[7]:

F
2
+ F
2
C=O ⇄ CF
3
OF

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Evan H. Appelman, Nonexistent compounds. Two case histories, „Accounts of Chemical Research”, 6 (4), 1973, s. 113–117, DOI10.1021/ar50064a001 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  2. a b c Wolfgang Poll i inni, The Crystal Structure of Hypofluorous Acid: Chain Formation by O?H?O Hydrogen Bonds, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 27 (3), 1988, s. 392–393, DOI10.1002/anie.198803921 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  3. a b c Shlomo Rozen, HOF·CH3CN: Probably the Best Oxygen Transfer Agent Organic Chemistry Has To Offer, „Accounts of Chemical Research”, 47 (8), 2014, s. 2378–2389, DOI10.1021/ar500107b [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  4. Emma J. Dell, Luis M. Campos, The preparation of thiophene-''S'',''S''-dioxides and their role in organic electronics, „Journal of Materials Chemistry”, 22 (26), 2012, s. 12945, DOI10.1039/c2jm31220d [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  5. Kuldeep Singh i inni, Applications of Rozen’s Reagent in Oxygen-Transfer and C–H Activation Reactions, „Synthesis”, 51 (02), 2019, s. 371–383, DOI10.1055/s-0037-1609638 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  6. Shlomo Rozen, Hypofluorous Acid, [w:] Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis, Chichester, UK: John Wiley & Sons, Ltd, 15 kwietnia 2001, DOI10.1002/047084289x.rh074, ISBN 978-0-471-93623-7 (ang.).
  7. John K. Ruff, Anthony R. Pitochelli, Max Lustig, A Simple Synthesis of Fluoroxyperfluoroalkyl Compounds, „Journal of the American Chemical Society”, 88 (19), 1966, s. 4531–4532, DOI10.1021/ja00971a058 [dostęp 2022-05-04] (ang.).