Latarnia morska w Leasowe
53°24′47″N 3°07′32″W/53,413056 -3,125556 Latarnia morska w Leasowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wysokość wieży |
33,5 m |
| Charakterystyka światła |
wyłączona |
| Data budowy |
1763 |
Położenie na mapie Merseyside  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 53°24′47″N 3°07′32″W/53,413056 -3,125556
| |
Latarnia morska w Leasowe – nieczynna latarnia morska położona w Leasowe w środkowej części wybrzeża półwyspu Wirral, w północnej Anglii. Zbudowana w 1763 r. przez Mersey Docks and Harbour Board jest najstarszą ceglaną latarnią w Wielkiej Brytanii i prawdopodobnie pierwszą budowlą tego typu (z murem szczelinowym) na świecie. Obiekt jest zabytkiem klasy II, pozostającym w pieczy organizacji charytatywnej The Friends of Leasowe Lighthouse[1]. Latarnia jest także częścią Parku Wybrzeża Północnego Wirralu[2].
Nad wejściem do latarni znajduje się tablica z inskrypcją M.W.G 1763. Upamiętnia ona ówczesnego burmistrza Liverpoolu, (Mayor) Williama Gregsona.
Latarnia funkcjonowała w systemie dwóch świateł: niskiego, położonego w budynku na brzegu morza, i wysokiego, w miejscu obecnego budynku. Aby znaleźć bezpieczne wejście do estuarium rzeki Mersey (nabieżnik), statki płynące do Liverpoolu musiały znaleźć się w takim miejscu zatoki Liverpoolskiej, z którego oba światła były widoczne w jednej linii. Budynek niższego światła dość szybko został zniszczony przez erozję morską. Obecny budynek latarni zaczęto używać jako niskie światło, a jako nowe wysokie światło służyła wybudowana w 1773 r. latarnia morska w Bidston. Latarnia w Leasowe po raz ostatni działała 14 lipca 1908 r., a latarnia w Bidston przestała działać w 1913 r. Wewnątrz latarni jest siedem pięter i spiralna klatka schodowa z żelaza[3].
Ostatnimi latarnikami była rodzina Williamsów, którzy do Leasowe przenieśli się z Great Orme w Llandudno. Wkrótce po przeprowadzce latarnik zachorował, a żona przejęła jego obowiązki. Wykonywała je tak dobrze, że po śmierci męża została oficjalnie zatrudniona jako latarniczka. Zarząd, Mersey Docks and Harbour Board, pozwolił również zatrudnić jedno z jej trzynaściorga dzieci jako pomocnika. Kiedy latarnia została wyłączona z użytku, Williams została przeniesiona do pobliskiej chaty. Przekształciła latarnię w popularną herbaciarnię. Po śmierci Williams w 1935 r. budynek latarni został zamknięty. W 1973 r. został pomalowany na biało, ale dopiero w 1989 r. samorząd Wirralu wyremontował budynek. Pełni on teraz funkcję lokalnego muzeum historii latarni oraz pierwszej na świecie regularnej pasażerskiej linii poduszkowców między Wirralem i Rhyl w Walii[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leasowe Lighthouse. [dostęp 2018-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-21)]. (ang.).
- ↑ North Wirral Coast leaflet. Wirral Council. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).
- ↑ Leasowe Lighthouse. Metropolitan Borough of Wirral. [dostęp 2018-07-25].
- ↑ David Scott. First air-cusion ferry skims water at 70 m.p.h.. „Popular Science”, sierpień 1962.