Learjet 85
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot dyspozycyjny |
| Konstrukcja |
metalowo-kompozytowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
9 kwietnia 2014 roku |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × Silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney PW307B |
| Ciąg |
27,13 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
18,75 m |
| Długość |
20,76 m |
| Wysokość |
6,08 m |
| Powierzchnia nośna |
37,25 m² |
| Masa | |
| Własna |
10 977 kg |
| Startowa |
15 195 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
871 km/h |
| Prędkość przelotowa |
829 km/h |
| Pułap praktyczny |
15 000 m |
| Zasięg |
5500 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| maks. 10 | |
Learjet 85 – prototypowy, kanadyjski samolot dyspozycyjny, zaprojektowany w należącej do Bombardier Aerospace firmie Learjet. W 2015 roku program budowy samolotu został wstępnie zawieszony, a następnie w całości zakończony.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Program budowy nowego samolotu dyspozycyjnego został oficjalnie ogłoszony 30 października 2007 roku. Miał być to pierwszy tej klasy samolot w portfolio Bombardiera, w którego konstrukcji zamierzano wykorzystać w bardzo dużym stopniu materiały kompozytowe. Rok później, w październiku 2008 roku, na odbywającej się w Orlando na Florydzie konferencji National Business Aviation Association zaprezentowano model przyszłego samolotu, oznaczonego jako Learjet 85. W 2008 roku firma dysponowała zamówieniami na prawie 60 samolotów Learjet 85. W produkcję komponentów samolotu mieli być zaangażowani również dostawcy spoza macierzystych zakładów Bombardiera. 21 października 2010 roku w Meksyku, w obecności prezydenta kraju, Felipe Calderóna, uroczyście otwarto nowy zakład produkcyjny mający wytwarzać części do modelu 85. Inna wytwórnia, zlokalizowana w Belfaście w Irlandii Północnej, miała odpowiadać za produkcję elementów skrzydeł. Tymczasem kompozytowa konstrukcja nowego samolotu nastręczała dużych problemów technicznych, których efektem były narastające opóźnienia w realizacji programu budowy samolotu. Pierwsze dostawy nowego samolotu wstępnie planowane były na 2013 rok. Odwoływany i przesuwany oblot ukończonego pierwszego prototypu, odbył się ostatecznie 9 kwietnia 2014 roku w Wichita. Płatowiec, który otrzymał oznaczenie producenta LJ-200-1A10 (numer fabryczny 3001) i znaki rejestracyjne N851LJ spędził w powietrzu ponad 2 godziny, wznosząc się na wysokość 9000 metrów. Prototyp w swoim pierwszym locie osiągnął maksymalną prędkość 460 km/h[1]. W styczniu 2015 roku, z powodu narastających problemów technicznych z budową samolotu, certyfikowaniem kompozytowej struktury płatowca oraz niewystarczającego do uruchomienia seryjnej produkcji nowego samolotu popytu na rynku lekkich, dyspozycyjnych samolotów odrzutowych, cały program budowy Learjeta 85 został zawieszony[2]. Do tego czasu prototyp wykonał 70 lotów testowych. Skutkiem decyzji było zwolnienie około 1000 pracowników z zakładów w Meksyku i Wichita. 29 października 2015 roku oficjalnie zakończono cały program budowy Learjeta 85[3].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Maszyna o konstrukcji kompozytowej, będąca wolnonośnym dolnopłatem z usterzeniem w kształcie litery T. Podwozie chowane, trójzespołowe, z przednim podparciem. Samolot dysponował elektrodystansowym układem sterowania.
