Legendarz
Wygląd
Legendarz, legendarium – w średniowiecznej literaturze hagiograficznej najczęściej uporządkowany chronologicznie zbiór pism zawierających pasje, żywoty, opisy translacji i cudów, a także późniejsze zbiory żywotów świętych wydawane po wynalezieniu druku[1].
Określenie legendarze odnosi się do kodeksów spisywanych na zamówienie w celu uzasadnienia cnót i łask za sprawą kandydata na ołtarze[1]. Materiały te są źródłem wiedzy o rozwoju kultu, upodobaniach adresatów, całości warsztatu pisarskiego redaktorów, datowaniu i pochodzeniu dobranych pism[1]
Przykładem legendarza są „Żywoty Świętych” Piotra Skargi[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Osobny artykuł:
- Osobny artykuł:
- Osobny artykuł:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 527. ISBN 978-83-7318-736-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 611. ISBN 978-83-7318-736-8.