Leszek Kirkien

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Tadeusz Kirien
Viking
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1897
Biecz

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1978
Londyn

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta

Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Tadeusz Kirkien[1] ps. „Viking”[2] (ur. 21 kwietnia 1897 w Bieczu[1], zm. 2 kwietnia 1978 w Londynie[3]) – polski ekonomista, publicysta, prawnik[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kirkien był synem Włodzimierza Kirkiena[1] i Anieli z Kwiatkowskiej[1][5]. Uczęszczał do VIII gimnazjum we Lwowie[6]. Po zdaniu matury został w 1915 przydzielony do tyrolskiego pułku artylerii ciężkiej, w ramach którego podczas I wojny światowej walczył w Rumunii i Włoszech. Po odniesieniu ran służył w garnizonie we Lwowie jako oficer łącznikowy do wojskowych misji amerykańskiej i brytyjskiej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był adiutantem inspektora armii ochotniczej przy Dowództwie Okręgu Korpusu Generalnego Łódź[2]. Ukończył prawo oraz zdobył tytuł doktora ekonomii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1921)[7][2][8].

Był współzałożycielem i wydawcą łódzkiego dziennika „Republika” i „Expressu Ilustrowanego”[2], redagował dział gospodarczy „Republiki”. W latach 1922–1925 redagował „Przegląd Włókienniczy”[7]. W latach 1933–1934 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie w latach 1934–1936 pełnił funkcję attaché prasowego Ambasady Polskiej w Berlinie. W latach 1936–1939 był organizatorem i dyrektorem Agencji Prasowej Transcontinental Press[9] i agencji prasowej ATE w Warszawie[2]. W latach 1939–1940 walczył w Armii Polskiej we Francji[2]. Po II wojnie światowej zamieszkał w Londynie przy 15 Boltons Court, 220 Old Brompton Road[5]. Zorganizował drukarnię Caldra House Ltd[9]. W latach 1945–1959 był dyrektorem wydawnictwa prasowego, publikującego „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”[10].

Należał do komitetu budowy pomnika Tadeusza Kościuszki w Łodzi[11].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • „Russia, Poland and the Curzon Line” (Londyn 1945)[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Archiwum Państwowe w Rzeszowie Oddział w Sanoku, Akta Stanu Cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Bieczu. Księga urodzeń dla miejscowości Biecz (60/1117/0/-/2), 1897.
  2. ↑ a b c d e f Arkadiusz Urban, Emigracyjny dramat, Bellona, 1998, ISBN 978-83-11-08600-5 [dostęp 2022-09-10] (pol.).
  3. ↑ Kultura, Instytut Literacki, 1978 [dostęp 2022-09-10] (pol.).
  4. ↑ Dąbrowski i inni, Stanisław Mikołajczyk w dokumentach aparatu bezpieczeństwa., Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2010, ISBN 978-83-7629-208-3, OCLC 750800768 [dostęp 2022-09-10].
  5. ↑ a b Kwiatkowski (Jerzy) papers [online], oac.cdlib.org [dostęp 2022-09-10].
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. gimnazyum VIII we Lwowie za rok szkolny 1915/1916., Lwów 1915.
  7. ↑ a b Robert Urbaniak, Z dziejów prasy łódzkiej – Republika, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica” (82), docplayer.pl, 2008 [dostęp 2022-09-11].
  8. ↑ a b Leszek (1896-1978) Kirkien, Russia, Poland and the Curzon line, 1945 [dostęp 2022-09-10] (pol.).
  9. ↑ a b Horyzonty, 1963 [dostęp 2022-09-10] (pol.).
  10. ↑ Sławomir Cenckiewicz, Piotr Gontarczyk, Na granicy zdrady. Stanisława Mackiewicza powroty do Polski., „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej” (62/63), 2006.
  11. ↑ Tadeusz Jan Żmudziński (red.), Samorząd m. Łodzi, „Polski Przemysł Budowlany”, marzec 1928.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leszek_Kirkien&oldid=71801752”