Li Gonglin
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Li Gonglin (ur. ok. 1047, zm. 1106[1]), znany też pod imieniem Longmian (龍眠) – chiński malarz tworzący w epoce Song.
Pochodził z powiatu Shucheng w prowincji Anhui[1], z rodziny uczonych[2]. W 1170 roku zdał egzamin na stopień jinshi, następnie piastował funkcje urzędnicze na dworze cesarskim w Kaifengu[2]. Przyjaźnił się z Su Shi[3].
Malarstwa uczył się kopiując obrazy mistrzów epoki Tang (Yan Libena, Wu Daozi), znajdujące się w kolekcji jego ojca. Posługiwał się techniką jednobarwnego rysunku wykonanego konturowym tuszem zwaną baimiao, inspirowaną twórczością Gu Kaizhi[1]. Tworzył pejzaże, scenki figuralne oraz obrazy o tematyce buddyjskiej i taoistycznej, największą sławę zdobył sobie jednak jako twórca przedstawień koni[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Li Gonglin, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-05-24].
- ↑ a b c Li Gonglin, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-05-24] (ang.).
- ↑ Robert E. Harrist: Painting and Private Life in Eleventh-Century China. Princeton: Princeton University Press, 1998, s. 26.