Libocedrus plumosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Libocedrus plumosa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

cyprysowce

Rodzina

cyprysowate

Rodzaj

Libocedrus

Gatunek

Libocedrus plumosa

Nazwa systematyczna
Libocedrus plumosa (D.Don) Druce
Rep. Bot. Soc. Exch. Club Brit. Isles 1916: 633 (1917)[3]
Synonimy
  • Dacrydium plumosum D.Don (bazonim)
  • Libocedrus doniana (Hook.) Endl.
  • Libocedrus plumosa (D. Don) Sarg.
  • Thuja doniana Hook.[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Libocedrus plumosa (D.Don) Druce – gatunek drzew lub krzewów z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae Rich. ex Bartl.). Występuje endemicznie w Nowej Zelandii.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten cechuje lokalny zasięg występowania, lecz jest dość powszechny w swoim zakresie. Rośnie na wyspach Północnej i Południowej[6]. Na Wyspie Południowej jego zakres jest ograniczony do regionu Tasman.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Naturalnymi siedliskami są nizinnych, zimozielonych lasach mieszanych. Dzieli ekosystem z innymi iglastymiDacrycarpus dacrydioides, Dacrydium cupressinum, Halocarpus kirkii, Manoao colensoi, Phyllocladus trichomanoides, Podocarpus cunninghamii, zastrzalin totara, Prumnopitys ferruginea, Prumnopitys taxifolia, a także w północnej części występowania z agatisem nowozelandzkim. Natomiast z roślin okrytonasiennych dzieli habitat z takimi jak Beilschmiedia tarairi, Dysoxylum spectabile oraz manuka. Rośnie na wysokości do 600 m n.p.m. Rośnie na terenach, gdzie opady deszczu są wysokie przez cały rok, a klimat charakteryzuje się łagodnymi zimami i ciepłymi latami[7].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii NT (near threatened) – gatunków bliskich zagrożeniu[7].

Obszar występowanie lasów nizinnych został mocno zredukowany, od kiedy na te tereny zaczęli przybywać osadnicy europejscy. Nie są dostępne zapisy, które wskazywałyby stopień redukcji populacji tego gatunku[7].

Obecnie zakres występowania gatunku szacuje się na 1250 km², który mieści się w progu gatunków narażonych (VU – vulnerable). Historyczne dane ilościowe w przeszłości wykazywały spadek populacji z powodu wykorzystywania drewna tego gatunku oraz w związku z wylesianiem na potrzeby rolnictwa. Spadek ten udało się zatrzymać i stopniowo zaczęto regenerację jego populacji[7].

Nie było danych ilościowych spadek historyczny powodu wykorzystywania drewna i zamiany lasów na potrzeby rolnictwa. Spadek ten przestał i wiele poprzednio zalogowanego z działki leśne są teraz regeneracji. Jednak gatunek ten wymaga dużych zalesionych obszarów jego cyklu życia i wytrwałości w strukturze lasów i rzędu. Wydaje się zatem, że należy jak najbliżej flagi zagrożona dopóki wzrost dojrzałych osobników jest oczywiste. Na tym etapie byłoby to najprawdopodobniej należy ocenić jako najmniejszej troski[7].

Obecnie gatunek ten jest chroniony w Nowej Zelandii przez prawo[7].

Ze względu na rozdrobnienie nizinnego lasu, wiele subpopulacji[a][8] jest teraz odizolowanych od siebie[7].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  3. Libocedrus plumosa (D.Don) Druce, Rep. Bot. Soc. Exch. Club Brit. Isles 1916: 633 (1917).. Kew Royal Botanic Gardens. [dostęp 2014-01-30]. (ang.).
  4. Libocedrus plumosa (D.Don) Druce. The Plant List. [dostęp 2014-01-30]. (ang.).
  5. Libocedrus plumosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. Libocedrus plumosa. Encyclopedia of Life. [dostęp 2014-01-30]. (ang.).
  7. a b c d e f g A. Farjon, G. Carter, Libocedrus plumosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-01-30] (ang.).
  8. Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).