Lubicko Wielkie
53°35′54″N 16°24′23″E/53,598333 16,406389| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
130,3[1] m n.p.m. |
| Wyspy |
Wyspa Lubicka |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
162,0–170,7 ha[1] |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
11610,4 tys. m³[1] |
Położenie na mapie gminy Borne Sulinowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego  | |
| 53°35′54″N 16°24′23″E/53,598333 16,406389
| |
Lubicko Wielkie (pol. hist. Lubowo[2]) – jezioro na Pojezierzu Drawskim, w miejscowości letniskowej Łubowo, w gminie Borne Sulinowo, w Powiecie Szczecineckim, w woj. zachodniopomorskim.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Położone jest na wysokości 130,3 m n.p.m., o powierzchni 168,34 ha i max. głębokości 36,2 m. Poprzez jezioro Lubicko Małe łączy się z rzeką Piławą i jeziorem Pile.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XVI wieku leżało na granicy Pomorza z Wielkopolską. Dawniej jezioro miało inną nazwę. W 1549 odnotowane zostało jako Lubow, a w latach 1564-65 Lubowo. W XVI wieku akwen znajdował się w starostwie drahimskim, powiecie wałeckim województwa poznańskiego w Koronie Królestwa Polskiego przy granicy z Pomorzem[2].
Zachowały się relacje pomorskie z lat 1549-70 o granicy wielkopolsko-pomorskiej. W 1549 opisano jej przebieg. Szła od jeziora Komorze wzdłuż strugi Rakowo, potem dzieli na połowy jezioro Lubicko i wyspę na tym jeziorze, a następnie biegła w kierunku Jeziora Motarskiego. W kwietniu 1559 granicę opisano jako biegnącą od strugi Rakowo, wzdłuż czterech granicznych kamieni, z których jeden znajdował się nad nie wymienionym z nazwy jeziorem, a ostatni leżał koło wsi Łubowo. Dalej granica biegła w kierunku Jeziora Motarskiego. We wrześniu 1559 kolejny raz opisano przebieg granicy - biegła przez las bukowy koło jeziora Lubicko Wielkie, a dalej do wsi Łubowo, którą trzy lata wcześniej założył starosta drahimski wbrew czterem rodom pomorskim osiadłym na granicy polskiej[2].
W latach 1564-65 jezioro zmierzono i opisano. Miało wymiary 15 x 9 sznurów z odnogą, która sięgała na południowy zachód w kierunku wsi Łubowo i liczyła 15 x 3 sznury. Akwen był głęboki na 7 sążni, miał 18 toni niewodowych. Odnotowano także żyjące w jeziorze ryby: leszcze, sielawy oraz inne[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przy południowym brzegu zbiornika znajduje się pole namiotowe oraz plaża strzeżona i wypożyczalnia sprzętu pływającego. Jezioro jest bardzo popularne wśród wędkarzy, tu też startuje spływ kajakowy Piławą uważany za jeden z najpiękniejszych w Polsce[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 167. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d Gąsiorowski 1992 ↓, s. 673.
- ↑ Jezioro Lubicko Wielkie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Gąsiorowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. III L-Q, zeszyt 4, hasło „Lubicko Wielkie”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 1992, s. 673.