Lucjan Bornstaedt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Gruzin (dyskusja | edycje) o 21:47, 17 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Lucjan Bornstaedt
ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1891
Warszawa

Data śmierci

9 października 1957

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

33 Pułk Piechoty,
O.Sztab.MSWoj.,
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej,
1 Pułk Piechoty Legionów
5 Pułk Piechoty Legionów
Powiatowa Komenda Uzupełnień Łomża
Powiatowa Komenda Uzupełnień Starogard

Stanowiska

dowódca oddziału
dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku
komendant PKU
komendant rejonu uzupełnień

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

podpis
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Smoka Annamu

Lucjan Bornstaedt (ur. 28 grudnia 1891, zm. 9 października 1957) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari..

Życiorys

Urodził się 28 grudnia 1891. Podczas I wojny światowej był żołnierzem korpusów polskich na wschodzie[1][2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1922 był w stopniu kapitana[2]. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924, jako oficer nadetatowy 33 pułku piechoty był dowódcą Oddziału Sztabowego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[5][6]. Następnie został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie na stanowisko dowódcy I batalionu[7]. 26 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 5 listopada 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. Z dniem 5 października 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łomża na stanowisko komendanta[11][12]. 28 czerwca 1933 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard na stanowisko komendanta[13]. W 1939 roku kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Starogard, a zajmowane przez niego stanowisko na komendanta rejonu uzupełnień.

Zmarł 9 października 1957[14]. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie[15].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. W 1922 został udekorowany Orderem Virtuti Militari w grupie odznaczonych byłych żołnierzy korpusów polskich na Wschodzie.
  2. a b c Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922. 
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 403.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 347.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 33, 221.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 34, 206.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 52, 168.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 291.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 518.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  14. Alfabetyczny Spis Zmarłych Nazwiska Z Zakresu Borkowski-Borowiec. nekrologi-baza.pl. [dostęp 28 lipca 2014].
  15. Spis zmarłych pochowanych na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. sowa.website.pl. [dostęp 28 lipca 2014].
  16. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
  17. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 35)

Bibliografia