Lucjan Wiśniewski
 kapral podchorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 stycznia 2017 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
likwidator |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Lucjan Wiśniewski (ur. 30 czerwca 1925 w Sarbiewie, zm. 16 stycznia 2017 w Warszawie) – żołnierz Armii Krajowej i wykonawca wyroków śmierci (likwidator), autor wspomnień w formie wywiadu-rzeki opublikowanych w 2016 przez Społeczny Instytut Wydawniczy Znak w książce Ptaki Drapieżne.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1930 r. ojciec Lucjana Wiśniewskiego otrzymał pracę jako kierownik kotłowni w Forcie Bema i wybudował dom w podwarszawskiej wówczas Chomiczówce, dokąd cała rodzina przeprowadziła się z Sarbiewa. Lucjan Wiśniewski uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 73 przy ul. Elbląskiej. Otrzymał patriotyczne wychowanie także w domu, zwłaszcza ze strony swojej mamy, która była także osobą bardzo religijną. Na początku okupacji był świadkiem rozstrzeliwania Polaków przez Niemców na tak zwanych szwedzkich górach pomiędzy Chomiczówką a Boernerowem. W 1942 r. zaangażował się w konspiracji, potem został żołnierzem oddziału specjalnego 993/W. Brał udział w ponad 60 akcjach i likwidacjach konfidentów pracujących dla okupanta. Pierwszej egzekucji dokonał w wieku 17 lat[1].
W powstaniu warszawskim walczył w Zgrupowaniu „Radosław”, a potem w Grupie „Kampinos”.
Po wojnie ze względu na przynależność do AK miał problem ze znalezieniem pracy. Zajął się kaletnictwem. Był jednym z najdłużej żyjących egzekutorów Armii Krajowej, zmarł 16 stycznia 2017.
Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Emil Marat, Michał Wójcik, Ptaki drapieżne. Historia Lucjana „Sęp” Wiśniewskiego likwidatora z kontrwywiadu AK, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Kraków, 2016, ISBN 978-83-240-3588-5 (Informacja na okładce).
- ↑ [1] Informacja w nekrologu.