Ludmiła (żona Mieszka I Plątonogiego)
Ludmiła (zm. 20 października po 1210) – żona Mieszka I Plątonogiego.
Mieszko Plątonogi ożenił się z Ludmiłą między 1170 a 1178 r. Ze względu na imię naukowcy sądzą, że Ludmiła pochodziła z czeskiej dynastii Przemyślidów. Badacze różnią się w sprawie jej filiacji. Wysunięto hipotezę, że była prawdopodobnie córką Ottona III, księcia ołomunieckiego, i Durancji, zapewne córki wielkiego księcia kijowskiego Mścisława I[1][2]. Pojawiły się też mniejszościowe hipotezy, że Ludmiła mogła być córką Sobiesława I, księcia czeskiego, albo Konrada II, księcia znojemskiego[3] albo Włodzimierza, księcia ołomunieckiego[4].
Między 1202 a 1211 r. Ludmiła sprowadziła do Rybnika zakon norbertanek, fundując im klasztor i zapisując dochody z okolicznych miejscowości; w 1228 r. klasztor, na własną prośbę, został przeniesiony do Czarnowąs[5].
Z małżeństwa Ludmiły z Mieszkiem I Plątonogim pochodzili:
- Kazimierz I (ur. w okr. 1178–1180, zm. 13 V 1230), książę opolsko-raciborski,
- Ludmiła (ur. ?, zm. 24 stycznia (rok?)),
- Agnieszka (ur. ?, zm. 9 maja (rok?)),
- Eufrozyna (ur. ?, zm. 25 maja (rok?)), księżniczka opolska,
- Ryksa (ur. ?, zm. 2 maja po 1239).
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Otton III ur. 1122, zm. 12 V 1160 lub Sobiesław I ur. 1086–1087, zm. 14 II 1140 lub Konrad II ur. ?, zm. po 1161 lub Włodzimierz Przemyślida ur. 1145, zm. 10 XII przed 1200 |
Durancja ur. ? zm. 13 XII po 1160 lub Adelajda ur. 1105–1107, zm. 15 IX 1140 lub Maria serbska ur. ?, zm. po 1189 lub NN ur. ?, zm. ? |
||||||||||||
| Mieszko I Plątonogi ur. w okr. 1131–1146 zm. 16 V 1211 OO w okr. 1170–1178 |
Ludmiła (ur. ?, zm. 20 X po 1210) |
||||||||
| Kazimierz I ur. w okr. 1178–1180 zm. 13 V 1230 |
Ludmiła ur. ? zm. 24 I (rok?) |
Agnieszka ur. ? zm. 9 V (rok?) |
Eufrozyna ur. ? zm. 23 lub 25 V (rok?) |
Ryksa ur. ? zm. 2 V po 1239 | |||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W. Brzeziński: Pochodzenie Ludmiły, żony Mieszka Plątonogiego. Przyczynek do dziejów czesko-polskich w drugiej połowie XII w.. W: Krystyna Zielińska-Melkowska (red.): Europa Środkowa i Wschodnia w polityce Piastów: materiały z sympozjum, Toruń 14-15 grudnia 1995 r.. Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 1997, s. 213-219.
- ↑ D. Dąbrowski: Genealogia Mścisławowiczów. Pierwsze pokolenia (do początku XIV wieku). Kraków: 2008, s. 650.
- ↑ Jerzy Horwat: Książęta górnośląscy z dynastii Piastów: uwagi i uzupełnienia genealogiczne. Ruda Śląska: Drukarnia Archidiecezjalna. Wydawnictwo własne, 2005, s. 21-22.
- ↑ Norbert Mika: Mieszko, syn Władysława II Wygnańca, książę raciborski i pan Krakowa - dzielnicowy władca Polski. Racibórz: Gimnazjum nr 3 im. Augustyna Weltzla, 2006, s. 86-90.
- ↑ Henryk Kałuża: Nasz brynicki kościół. Brynica: 1996, s. 19-20, seria: Nasza mała ojczyzna. (pol.).