Luiza Zalewska
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Luiza Zalewska-Karłowska[1][potrzebny przypis] (ur. 1970) – polska dziennikarka prasowa.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Pracę dziennikarską zaczynała w dzienniku „Życie Warszawy” w czasach kierownictwa Kazimierza Wóycickiego i Tomasza Wołka[2]. Razem z większością zespołu przeszła w 1996 roku do założonego przez Wołka dziennika „Życie”[2]. Pracowała tam do roku 1999, potem przeniosła się do „Rzeczpospolitej”.
Zdobyła reputację czołowej dziennikarki politycznej tej gazety, opisując m.in. aferę Rywina i aferę Orlenu. O głównych postaciach tych wydarzeń pisała w książce „System Rywina czyli druga strona III Rzeczypospolitej”[3].
Z „Rzeczpospolitej” odeszła w 2005 roku w proteście przeciwko zwolnieniu Bronisława Wildsteina[2]. Została dziennikarką „Newsweeka”, a w 2007 roku publicystką „Dziennika”[2].
Po połączeniu się tego tytułu z „Gazetą Prawną” pracowała w weekendowym Magazynie DGP. Niedługo później została zwolniona z „Dziennika Gazety Prawnej”[4][2]. Założyła własną firmę dobraulica.pl[2] oraz serwis mapakryminalna.pl[5]. W marcu 2016 rozpoczęła pracę jako ekspert ds. multimediów biura prasowego Kancelarii Prezydenta RP Andrzeja Dudy (szefem biura był wówczas Marek Magierowski)[6].
Za swoją pracę wielokrotnie wyróżniana. Za raport o polskich mediach w 2000 roku została nagrodzona (wraz z Jackiem Lutomskim i Krzysztofem Gottesmanem) przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich Nagrodą Główną Wolności Słowa[2]. W 2003 otrzymała nominację do Nagrody Mediów Niptel[7]. Za ujawnienie w 2003 r. bilingów głównych bohaterów afery Rywina otrzymała nominację do nagrody Grand Press w kategorii news[8]. W marcu 2012 otrzymała Nagrodę Główną w konkursie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości za popularyzację „innowacyjności w ciekawy i przystępny sposób”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Luiza Zalewska-Karłowska, linkedin.com, 16 lipca 2021.
- ↑ a b c d e f g h Rozmowa z Luizą Zalewską, dziennikarką zwolnioną po nagrodzie. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich / Salon24.pl, 2012-07-11. [dostęp 2016-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)].
- ↑ Jan Skórzyński (red.): System Rywina, czyli Druga strona III Rzeczypospolitej. Warszawa: Świat Książki, 2003. ISBN 83-7391-259-2.
- ↑ Krzysztof Majdan: Luiza Zalewska – opisywała kulisy afery Rywina. Teraz kończy z dziennikarstwem. NaTemat.pl, 10 lipca 2012. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Daria Różańska, Jakub Mejer: Byłe dziennikarki w biurze prasowym Kancelarii Prezydenta. Press.pl, 16 marca 2016. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Katarzyna Pawlak i Luiza Zalewska w biurze prasowym Kancelarii Prezydenta RP, zwolniono Romana Wilkoszewskiego. wirtualnemedia.pl, 2016-03-16. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Kandydaci do Nagrody Mediów Niptel 2003. wirtualnemedia.pl, 2003-07-09. [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Grand Press. Dziennikarskie hity 2003 [online], Księgarnia Poczytaj.pl [dostęp 2022-07-12].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zalewska, Luiza. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-03-16].
- Zalewska, Luiza (1970- ). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-03-16].