MAN SG 192

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
MAN 890 SG
MAN SG 192
Ilustracja
MAN SG 192 w Monachium
Dane ogólne
Producent

MAN Nutzfahrzeuge
Göppel (człon B[1])

Lata produkcji

1970–1972 (890 SG[2])
1972–1980 (SG 192[2])

Dane techniczne
Typy nadwozia

wysokopodłogowy autobus miejski klasy MEGA

Liczba drzwi

3

Silniki

MAN D2156
(10,3 dm³)[3]

Moc silników

192 KM[4]
195 KM[potrzebny przypis]
220 KM[3]

Długość

16 500 mm[4]
18 000 mm[3]

Szerokość

2500 mm[3]

Wysokość

3090 mm[3]

Masa własna

12 200 kg[3]

Masa całkowita

23 000 kg

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

161
162

Liczba miejsc siedzących

51
53

MAN SG 192 (do 1972 roku MAN 890 SG[2]) – seria autobusów miejskich marki MAN produkowanych w Niemczech w latach 1970-1980. Autobus spełniał standardy VÖV; należy do pierwszej generacji autobusów MAN.

MAN SG 192 w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Łódź[edytuj | edytuj kod]

Wyprodukowane w latach 1974-1976 przez MAN Nutzfahrzeuge autobusy przegubowe MAN SG 192 sprowadzone zostały latem 1991 roku z Amsterdamu (do 1988 roku autobusy te pracowały w Augsburgu). Autobusy zostały wpisane na stan zajezdni przy ówczesnej ulicy Kraszewskiego (dziś – Kilińskiego) nadając numery boczne od 1139 do 1149[3].

Malowanie autobusów było zróżnicowane, większość była czerwono-kremowa, część wyposażono także w reklamy oraz elementy koloru zielonego[3].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Większość parametrów było zgodnych ze standardowymi, przedstawionymi w głównej tabeli po prawej stronie. Pozostałe przedstawiono w tabelce poniżej.

parametr wartość
skrzynia biegów 3HM60 (mechaniczna, 10 autobusów)[3]
Doromat 874A (automatyczna, 1 autobus)[3]
ilość miejsc siedzących 48 +1[3]
ilość miejsc stojących 62[3]

Eksploatacja[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1994 roku wycofano dwa pierwsze autobusy MAN SG 192. W październiku tego samego roku w jednym z pojazdów wymieniono tylny człon (z kasowanego innego egzemplarza). Latem 1995 roku odstawiono wszystkie pojazdy jako rezerwę. Ostatecznie wycofano je rok później, 30 czerwca 1996. Prawdopodobnie w ten międzyczas żaden z pojazdów nie wyjechał już na miasto. Autobusy zezłomowano we wrześniu 1996[3].

Lublin[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Lublinie stanęło w nowej sytuacji, kiedy po dostawach krajowych autobusów Jelcz PR110M nastała przerwa w dostawie nowego taboru. MPK funkcjonowało wówczas jako zakład budżetowy. Ponieważ budżet miasta nie był zbyt zasobny, a pojawiała się konkurencja pod postacią prywatnych przewoźników, zainteresowano się używanymi autobusami z zachodu. Mimo lat produkcji oferowanych autobusów (autobusy z lat 70.), to reprezentowały one wyższy poziom wykonania i większe zaawansowanie techniczne, nowocześniejsze niż krajowe produkcje, które to prezentowały typową dla ówczesnej gospodarki stosunkowo niską jakość wykonania[4].

W latach 1993-1994 MPK Lublin pozyskało więc łącznie 14 używanych autobusów MAN SG 192, pochodzących z różnych niemieckich miast. Zakupu dokonano pomimo lat produkcji i braku przejścia żadnych remontów, ponieważ autobusy mimo to zdatne były do podjęcia obsługi linii miejskich[4].

Przegubowe MAN-y, mimo wieku, oferowały znacznie większy komfort podróży niż pozostała część taboru. Sprawiały jednak duże problemy techniczne, i z uwagi na brak dostępności części zamiennych szybko je wycofywano (nawet w tym samym roku, w którym je wprowadzano) i wyłączane z eksploatacji autobusy wykorzystywano jako źródło części zamiennych dla autobusów, które jeszcze były w ruchu[4].

W 1997 roku, po dostarczeniu dużej partii Neoplanów N4020, szybko zaczęto wycofywać przegubowe SG 192. Eksploatację 5 ostatnich zakończono w 1999 roku w wieku 20-24 lat[4].

Autobusy przez cały okres eksploatacji wyposażone były w malowanie zagranicznego przewoźnika.
Trudności związane z eksploatacją spowodowały, że lubelskie MPK przez długi okres powstrzymywało się od zakupu autobusów używanych[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stiasny Marcin, Atlas autobusów, Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań, 2008 – rozdział Autobusy VÖV, strony 14-15.