Maciej Dudziak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej J. Dudziak
Data i miejsce urodzenia

1975
Gorzów Wielkopolski

Zawód, zajęcie

antropolog kultury, kulturoznawca, eseista

Maciej J. Dudziak (ur. 1975 w Gorzowie Wielkopolskim) – antropolog kultury, kulturoznawca i eseista. Studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie i Uniwersytecie w Jyväskylä. Alma Mater: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, doktorat w 2003 r.

Pracował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Zakładzie Badań Narodowościowych Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu-Warszawie. Związany z Akademią im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim (adiunkt), w której m.in. kierował Zakładem Kulturoznawstwa oraz Centrum Badań Euroregionalnych pod patronatem Instytutu Slawistyki PAN w Warszawie[1]. Od listopada 2021 Pełnomocnik Rektora AJP w Gorzowie Wielkopolskim ds. równego traktowania[2]. 19 grudnia 2022 wybrany na Przewodniczącego Komisji Etnograficznej Wydziału II Historii i Nauk Społecznych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Specjalizuje się w problematyce tożsamości kulturowych w XX i XXI wieku, form wspólnotowych oraz kondycji kultury. Publikował m.in. w Sprawach Narodowościowych. Seria Nowa, Kontekstach. Polska Sztuka Ludowa, Journal of Applied Cultural Studies. Stypendysta Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz programów Tempus, Leonardo da Vinci, Grundvig oraz Stiftung Erinnerung, Verantwortung und Zukunft, Frankfurt O. – Berlin[a].

W 2021 roku Maciej Dudziak, bazując na notatkach pozostawionych przez Alfreda Szklarskiego, wydał w Wydawnictwie MUZA SA 10. tom przygód z cyklu o Tomku Wilmowskim pt. „Tomek na Alasce[3].

Ważniejsze publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Syberia. Poza życiem: relacje, przeżycia i pamiętniki witnickich sybiraków, Zarząd Miasta i Gminy Witnica 1999, ISBN 978-83-903082-10[4],
  • Podróżować. Poszukiwać. Przekraczać, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM, Poznań 2001, red.),
  • Pejzaże (po)granicza. Raport z badań, Gorzów 2007[5],
  • Europa. Slavia. Germania. W poszukiwaniu tożsamości, Gorzów-Warszawa 2009, razem z W. J. Burszta i R. Piotrowski, ISBN 978-83-891918-5-4[6],
  • Hermeneutyka pogranicza, Gorzów 2011, red.[7],
  • Czytać Europę. Flaneur w ogrodach pogranicza, Gorzów 2014, ISBN 978-83-620480-90[8],
  • Mesjasz. Rękopis zbrodni, Gorzów 2019, Pierwsza część trylogii (kolejne to Judasz. Odwrócona prawda oraz Kain i Abel. Koniec epoki)[9],
  • Polifem. Szkice z antropologii (nie)oczywistości, Poznań 2020, razem z A. Pomieciński, ISBN 978-83-65988-44-7[10].
  • Tożsamość i wspólnota w czasach (nie)pewności, Wydawnictwo AJP, Gorzów 2022, ISBN 978-83-66703-87-2[11].
  • Tożsamość rozmyta, Wydawnictwo AJP, Gorzów 2022, ISBN 978-83-66703-92-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zredagowano na podstawie informacji biograficznych zamieszczonych w książkach: Tomek na Alasce i Mesjasz. Rękopis zbrodni.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]