Wojciech Burszta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Burszta
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1957
Poznań

Data śmierci

5 lutego 2021

Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: Antropologia kulturowa, teoria kultury, teoria narodu, zagadnienia etniczności
Doktorat

1984 – etnologia

Habilitacja

29 marca 1993 – socjologia
UAM

Profesura

29 grudnia 1998

Instytut

Kulturoznawstwa Katedry Antropologii Kultury SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Grób Wojciecha Burszty na Wojskowych Powązkach

Wojciech Józef Burszta (ur. 22 marca 1957 w Poznaniu, zm. 5 lutego 2021[1]) – polski antropolog kultury, kulturoznawca, eseista i krytyk kultury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował etnografię, w 1984 obronił doktorat z etnologii, w 1993 habilitował się w zakresie socjologii. Od 1998 profesor tytularny.

Działalność naukowa i publikacje[edytuj | edytuj kod]

Pracował w Katedrze Kulturoznawstwa Instytutu Nauk Humanistycznych SWPS, prezes Instytutu im. Oskara Kolberga. Do 2018 pracował także w Zakładzie Badań Narodowościowych Instytutu Slawistyki PAN w Warszawie. Do 2003 związany z Instytutem Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN, w tym w latach 2011–2015 jego przewodniczący. Naukowiec wizytujący na Uniwersytecie Oksfordzkim, École Pratique Des Hautes Études (Sorbona), Uniwersytecie Yale, Uniwersytecie Illinois. Stypendysta Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej.

Jego naukowe zainteresowania ogniskowały się wokół teorii i historii kultury, antropologii współczesności, badań nad kulturą i fenomenem etniczności. Zajmował się problematyką kultury neoliberalizmu, rasizmem kulturowym i teorią nomadyzmu pretekstowego. Autor ponad 400 publikacji naukowych, m.in. popularnego podręcznika Antropologia kultury.

Zasiadał w radach naukowych kilkunastu czasopism krajowych i międzynarodowych, m.in. „Kultura i Historia”, „Autoportret” i „Contradictions”; redagował rocznik „Sprawy Narodowościowe. Seria Nowa”. Był członkiem założycielem Fundacji Instytut im. Jerzego Kmity oraz Polskiego Instytutu Antropologii. Był przewodniczącym Rady Naukowej „Przeglądu Kulturoznawczego”.

W 2011 w rozdziale „W Polsce lokalnej. Między uczestnictwem w kulturze a praktykami kulturowymi”, zamieszczonym w książce Stan i zróżnicowanie kultury wsi i małych miast w Polsce. Kanon i rozproszenie (Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2011) pod redakcją naukową Izabelli Bukraby-Rylskiej i jego własną, wykorzystał bez podania źródła i autora ani oznaczenia cytatów, a także bez zgody samego autora, dwie strony z artykułu Mateusza Halawy (wówczas doktoranta The New School w Nowym Jorku i Instytutu Studiów Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego) Wyobraźnia etnograficzna w badaniach kultury współczesnej z czasopisma „Kultura Współczesna”. Na prośbę prawnika Halawy, Burszta opublikował w „Kulturze Współczesnej” oficjalne przeprosiny[2]. Burszta uzasadnił plagiat pomyłką przy obróbce redakcyjnej[3].

Prochy profesora spoczęły 15 lutego 2021 na cmentarzu Powązki Wojskowe.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn etnografa Józefa Burszty. Ojciec Michała Burszty (ur. 1980), dziennikarza filmowego, Jędrzeja, krytyka popkultury oraz Matyldy[4].

Był miłośnikiem literatury współczesnej, w tym kryminałów, klasycznego rocka i angielskiej piłki nożnej. Mieszkał w Milanówku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor lub współautor

Redakcja prac zbiorowych (także współautor)

  • Pożegnania paradygmatu? Etnologia w obliczu współczesności, Instytut Kultury, Warszawa 1994
  • Antropologiczne wędrówki po kulturze, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 1996, ISBN 83-7112-047-8.
  • Ojczyzny słowa. Narracyjne wymiary kultury, Biblioteka Telgte Wydawnictwo, Poznań 2002, ISBN 83-915366-1-0.
  • Edukacja w czasach popkultury, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2002, ISBN 83-7096-436-2.
  • Po co nam Rock. Między duszą a ciałem, Warszawa 2003, Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, ISBN 83-7163-275-4.
  • Po co nam rzeczywistość. Ekran. Mit. Rzeczywistość, Warszawa 2003, Wydawnictwo Książkowe „Twój Styl”, ISBN 83-7163-394-7.
  • Kontrkultura. Co nam z tamtych lat?, Warszawa 2005, Wydawnictwo SWPS Academica
  • (red. z Krzysztofem Jaskułowskim i Joanną Nowak) Naród – tożsamość – kultura. Między koniecznością a wyborem, Warszawa 2005, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, s. 372, ISBN 978-83-89191-36-6.
  • Kiczosfery współczesności, Warszawa 2008, Wydawnictwo SWPS Academica, s. 218, ISBN 978-83-89281-47-0.
  • (red. z Michałem Januszkiewiczem) Kulturo-znawstwo dyscyplina bez dyscypliny?, Warszawa 2010, Wydawnictwo SWPS Academica, s. 257, ISBN 978-83-89281-80-7.
  • Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2010.
  • Stan i zróżnicowanie kultury wsi i małych miast w Polsce. Kanon i rozproszenie, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2011.
  • Stadion – Miasto – Kultura. EURO 2012 i przemiany kultury polskiej, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2012.
  • Ścięgna konsumpcyjne. Próby z kulturoznawstwa krytycznego, WN Katedra, Gdańsk 2013.
  • (red. z Andrzejem Kisielewskim) Kultura pragnień i horyzonty neoliberalizmu, Nauka i Innowacje, Poznań 2015.
  • Zwodnicze imaginarium. Antropologia neoliberalizmu. (współredakcja z P. Jezierskim i M. Rauszerem) 2016, Wydawnictwo Naukowe Katedra, s. 541, ISBN 978-83-65155-18-4.

Tłumaczenia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Burszta nie żyje. Profesor zmarł po ciężkiej chorobie, Interia.pl, 6 lutego 2021 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
  2. Wojciech Burszta. Przeprosiny. „Kultura Współczesna”. 3. s. 217. 
  3. Adam Leszczyński. Tajemnica znikających przypisów. „Magazyn Gazety Wyborczej”, s. 23, 28–29 stycznia 2012. 
  4. Wojciech J. Burszta, Antropologia kultury, 1998.
  5. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-05-30].
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 917).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]