Maggie Teyte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maggie Teyte
Ilustracja
Imię i nazwisko

Margaret Tate

Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1888
Wolverhampton

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

26 maja 1976
Londyn

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Dame Maggie Teyte, właśc. Margaret Tate[1] (ur. 17 kwietnia 1888 w Wolverhampton, zm. 26 maja 1976 w Londynie[1][2]) – brytyjska śpiewaczka, sopran.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Royal College of Music w Londynie, gdzie uczyła się gry na fortepianie i teorii muzyki[1]. W latach 1903–1907 była uczennicą Jana Reszkego w Paryżu[2]. Po raz pierwszy wystąpiła jako śpiewaczka w 1906 roku na festiwalu mozartowskim w Paryżu, wówczas zmieniła pisownię swojego nazwiska z Tate na Teyte, by ułatwić Francuzom poprawną jego wymowę[2]. Jej debiutem operowym była rola Tyrcis w Myriame et Daphné Jacques’a Offenbacha w Monte Carlo w 1907 roku[1][2]. Występowała w Paryżu jako śpiewaczka koncertowa, na fortepianie akompaniował jej zachwycony jej głosem Claude Debussy, który wybrał ją też na następczynię Mary Garden do roli Melisandy w swojej operze Peleas i Melisanda[1][2]. W latach 1908–1910 śpiewała w paryskiej Opéra-Comique, następnie w latach 1910–1911 występowała w Covent Garden Theatre w Londynie pod batutą Thomasa Beechama[1][2]. Od 1911 do 1914 roku była solistką opery w Chicago, a od 1914 do 1917 roku opery w Bostonie[1][2]. W latach 1922–1923, 1930 i 1936–1938 występowała na deskach Covent Garden Theatre w Londynie[2], gdzie w 1923 roku wzięła udział w prapremierze opery The Perfect Fool Gustava Holsta[1]. W czasie II wojny światowej występowała z koncertami dla żołnierzy, za zasługi na rzecz Francji odznaczona została Złotym Krzyżem Lotaryńskim[1]. Po 1945 roku koncertowała w Stanach Zjednoczonych[1], po raz ostatni wystąpiła na scenie operowej w 1951 roku w Londynie jako Belinda w Dydonie i Eneaszu Henry’ego Purcella[1][2]. W 1955 roku dała swój pożegnalny koncert[1][2].

Dama Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1958)[1][2]. Odznaczona została też krzyżem kawalerskim Legii Honorowej (1957)[2]. Opublikowała wspomnienia Star on the Door (Londyn 1958)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 74. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3621. ISBN 0-02-865571-0.