Mamotrept

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mamotrept, mammotrept, mammotrekt (z greki mammothreptós – wychowany przez babkę, karmiony piersią[1]) – w średniowieczu słownik biblijny zawierający tłumaczenie trudniejszych wyrazów w Piśmie Świętym z łaciny na język żywy. Czasami również wyjaśnia bardziej skomplikowane formy językowe.

Mamotrepty układane były alfabetycznie lub według rozdziałów Starego i Nowego Testamentu.

Najstarszy zachowany polski mamotrept pochodzi z 1426 r. (wydany przez Aleksandra Brücknera w 1899 r. z rękopisu znajdującego się w Bibliotece Publicznej w Petersburgu). Zatytułowany jest Vocabula in s. scriptura rara per ordinem alphabeti („Wyrazy w Piśmie św. rzadkie w porządku alfabetycznym”). Zawiera tłumaczenie 19 wyrazów. Późniejsze mamotrepty polskie (popularne zwłaszcza w drugiej połowie XV w.) liczą już nawet po kilka tysięcy pozycji[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Klemensiewicz 1985 ↓, s. t. I, s. 139.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zenon Klemensiewicz: Historia języka polskiego: t. I, rodz. Charakterystyka zasobów leksykalnych doby staropolskiej, s. 124–140. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-06443-9.