Manuskrypt Juniusa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja z Manuskryptu Juniusa, przedstawiająca Arkę Noego

Manuskrypt Juniusa, znany też jako Manuskrypt Cædmona – pochodzący z X wieku ilustrowany manuskrypt, zawierający cztery poematy w języku staroangielskim. Obecnie znajduje się w zbiorach Biblioteki Bodlejańskiej (sygnatura MS. Junius 11)[1].

Manuskrypt datowany jest paleograficznie na połowę X wieku. Jako domniemane miejsce jego powstania wskazuje się Canterbury, Malmesbury lub Winchester[1]. Nazwany został na cześć uczonego Franciscusa Juniusa, który w 1651 roku otrzymał księgę od arcybiskupa Jamesa Usshera[2] i zamieszczone w niej utwory ogłosił drukiem w 1655 roku w Amsterdamie[3]. Tradycyjna nazwa manuskryptu odnosi się natomiast do żyjącego w VII wieku poety Cædmona, któremu przez długi czas przypisywano autorstwo zamieszczonych w nim utworów[1][3].

Manuskrypt zawiera cztery poematy, których tematyka oparta jest na historiach biblijnych[1]:

Tekst Genesis ozdabia 48 ilustracji, przypisywanych dwóm różnym artystom. Program artystyczny księgi nie został ukończony, w pozostałych trzech poematach pozostawiono puste miejsca, które również miały zostać wypełnione ilustracjami[1].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture. edited by Colum Hourihane. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 542. ISBN 978-0-19-539536-5.
  2. a b Caedmon manuscript, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2015-06-20] (ang.).
  3. a b The Oxford Companion to English Literature. edited by Dinah Birch. Oxford: Oxford University Press, 2009, s. 546. ISBN 978-0-19-280687-1.