Marcella Bella
 Marcella Bella (1972) | |
| Imię i nazwisko |
Giuseppa Marcella Bella |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1969 |
| Wydawnictwo |
CBS, Derby Records, CGD, Epic Records i inne |
| Powiązania | |
Marcella Bella (ur. 18 czerwca 1952 w Katanii) – włoska piosenkarka, popularna zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku. Siostra piosenkarza i kompozytora Gianniego Belli, który skomponował szereg jej piosenek, występował też z nią okazyjnie na żywo.
Znana z takich przebojów jak: „Hai ragione tu” (1971), „Montagne verdi”, „Sole che nasce sole che muore” (oba 1972), „Io domani” (1973), „Abbracciarti” (1977), „Senza un briciolo di testa” (1986), „Tanti auguri” (1987)[1].
8-krotnie występowała na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, zajmując w 1986 roku najwyższe, 3. miejsce.
Nazywana przez fanów „cespuglio” („krzak”) z powodu ułożenia włosów inspirowanego fryzurami gwiazd amerykańskiej muzyki soul[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Lata 60.[edytuj | edytuj kod]
Marcella Bella urodziła się 18 czerwca 1952 roku w Katanii[2]. Karierę zaczęła jako nastolatka uczestnicząc w 1965 roku w konkursie Festival degli sconosciuti w Aricci. Nie przyznano jej jednak nagrody ze względu na zbyt młody wiek[3]. Pod koniec lat 60. wyjechała wraz z bratem Giannim do Mediolanu[4]. W 1969 roku zadebiutowała (pod imieniem Marcella) na rynku fonograficznym singlem „Un ragazzo nel cuore”/„Il pagliaccio”[5].
Lata 70.[edytuj | edytuj kod]
W 1971 roku nagrała singiel „Hai ragione tu „/”Nel mio cuore”, do którego piosenki skomponował jej brat (skrywający się pod pseudonimem G. Bell) wspólnie z Italo Janne[6]. W roku następnym zadebiutowała na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo wykonując piosenkę „Montagne verdi” skomponowaną przez brata i Giancarla Bigazziego. Piosenka zajęła 7. miejsce[3], zaś na włoskiej liście przebojów, Hit Parade Italia, doszła do 3. miejsca[7]. W tym samym roku wzięła udział w konkursie Cantagiro z piosenką „Sole che nasce, sole che muore” oraz w konkursie Canzonissima z piosenką „Un sorriso e poi... perdonami”[2]. W 1973 roku wykonana przez nią piosenka „Io domani” wygrała Festivalbar[1]. W 1974 roku zdobyła nagrodę Gondola d’oro za album Metamorfosi, przyznaną na festiwalu Mostra internazionale di musica leggera w Wenecji[8].
Lata 80.[edytuj | edytuj kod]
W 1981 roku powróciła na festiwal w San Remo prezentując piosenkę „Pensa per te”, autorstwa duetu Giancarlo Bigazzi-Gianni Bella[3], która zajęła 9. miejsce[2]. W 1986 roku, w swym kolejnym występie w San Remo zajęła najwyższe, 3. miejsce z piosenką „Senza un briciolo di testa”, skomponowaną przez brata do tekstu Mogola. Kolejne jej występy w San Remo były mniej udane: w 1987 roku zaprezentowała „Tanti auguri”, w 1988 – „La tempesta” (4. miejsce) a 1990 – „Verso l’ignoto” (wykonaną wspólnie z bratem)[3].
Lata 90.[edytuj | edytuj kod]
Ostatnią dekadę XX wieku poświęciła rodzinie, a zwłaszcza wychowaniu trojga dzieci[a].
XXI wiek[edytuj | edytuj kod]
W 2002 roku, po kilku latach nieobecności na scenie muzycznej powróciła na nią z singlem „Fa chi” i albumem Passato e presente[2]. W 2005 roku po raz kolejny wystąpiła w San Remo z piosenką „Uomo bastardo” napisaną przez brata i Stefana Pieroniego. Wystąpiła też wspólnie z bratem w wieczorze poświęconym duetom[9]. W 2007 roku wystąpiła wspólnie z bratem na festiwalu w San Remo, wykonując piosenkę z tekstem Mogola, „Forever – Per sempre”[10]. Piosenka znalazła się na nagranym w tym samym roku wspólnie z bratem albumie Forever per sempre[11].
W 2012 roku ukazał się jej album, Femmina Bella, nagrany latem poprzedniego roku w Hawanie z muzykami kubańskimi i poświęcony muzyce kubańskiej. 23 czerwca tego samego roku rozpoczęła występy w musicalu I gemelli leggendari. 22 września 2013 roku znalazła się wśród członków jury talent show Io canto, transmitowanego przez Canale 5[2]. Zimą 2014 roku, po ponad dziesięciu latach nieobecności na estradzie wystąpiła na żywo w towarzystwie Fausta Leali w Toronto[1].
8 marca 2015 roku zorganizowała na cześć brata, który w styczniu 2010 roku przeszedł udar mózgu, koncert w teatrze Dal Verme w Mediolanie. Wydarzenie, w którym wzięło udział wielu gości, zostało wyemitowane przez Rete 4 9 czerwca 2015 roku[10].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według strony oficjalnej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Giorgio Dell’Arti: Biografia di Marcella Bella. cinquantamila.corriere.it. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ a b c d e Radio Italia: Marcella Bella. www.radioitalia.it. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ a b c d Giannotti 2005 ↓, s. 27.
- ↑ Enrico Deregibus: Dizionario completo della Canzone Italiana. Giunti Editore, 2010, s. 53. ISBN 88-09-75625-8. (wł.).
- ↑ Discogs: Marcella Bella – Un Ragazzo Nel Cuore / Il Pagliaccio. www.discogs.com. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ Discogs: Marcella – Hai Ragione Tu / Nel Mio Cuore. www.discogs.com. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ Hit Parade Italia: I singoli più venduti del 1972. www.hitparadeitalia.it. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ Daniele Ionio w: L’Unità: L’XI Mostra di Venezia: Mare mosso per le <<gondole>> di musica leggera. archiviostorico.unita.it. [dostęp 2018-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (wł.).
- ↑ Giannotti 2005 ↓, s. 28.
- ↑ a b Giorgio Dell’Arti: Biografia di Gianni Bella. cinquantamila.corriere.it. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
- ↑ Enciclopedia Treccani: Bella, Gianni. www.treccani.it. [dostęp 2018-10-06]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcello Giannotti: L'enciclopedia di Sanremo: 55 anni di storia del festival dalla A alla Z. Gremese Editore, 2005. ISBN 88-8440-379-0. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marcella Bella w bazie IMDb (ang.)
- Marcella Bella na Discogs (ang.)
- Oficjalna strona (wersja archiwalna)