Maria Hjorth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Hjorth
Ilustracja
Maria Hjorth przed Women's British Open 2009
Pseudonim

Mimmi

Data i miejsce urodzenia

15 października 1973
Falun

Wzrost

1,75 m

Narodowość

szwedzka

Miejsce zamieszkania

Davenport, Floryda, USA

College

Stirling University

Kariera
Przejście na zawodowstwo

1996

Obecny Tour

LPGA Tour (od 1998), LET (od 1996)

Wygrane jako zawodowiec

11 (LPGA: 5, LET: 2, inne: 4)

Turnieje Wielkoszlemowe
Kraft Nabisco

4: 2008

LPGA Championship

2: 2008

U.S. Women's Open

T8: 1999

Women's British Open

T2: 2007

du Maurier Classic

T17: 1999

Curling
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1973
Falun

Obywatelstwo

Szwecja

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata juniorów
Brąz
Oberstdorf 1992

Maria Hjorth (ur. 15 października 1973) – szwedzka golfistka zawodowa na co dzień grająca w turniejach z cyklu LPGA Tour (pięć wygranych) oraz w mniejszym stopniu Ladies European Tour (2 wygrane). Trzykrotnie wystąpiła w reprezentacji Europy na Solheim Cup. W przeszłości rywalizowała również w szwedzkiej pierwszej lidze curlingu.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 2007 Hjorth wyszła za mąż za Shauna McBride[1]. Na początku lutego 2009 przyszło na świat ich pierwsze dziecko – córka Emily Monica[2]. W okresie porzedzającym narodziny brzemienna Hjort regularnie brała udział w turniejach sezonu 2008[3]. Maria uprawia aktywnie sport pomimo zdiagnozowanej cukrzycy[4]. Ma dwie siostry[5].

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Hjorth zaczęła grać w golfa w wieku pięciu lat[6]. W latach 1991-1996 wygrała 23 turnieje amatorskie oraz była członkiem szwedzkiej kadry narodowej[1][7]. Hjorth jako amatorka wielokrotnie startowała na zawodowym Telia Tour. Tam jej najważniejsze osiągnięcia to dwukrotne zwycięstwa w Aspeboda Ladies Open (1991 i 1993) oraz SM Match (1993 i 1994)[8].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Maria Hjorth przeszła na zawodowstwo w roku 1996, tym samym w którym ukończyła college. Pierwszy sezon spędziła grając na LET. Na wszystkie 11 startów przeszła cuta, a jej najlepszy wynik to drugie miejsce podczas Ladies’ German Open[7][9].

Sezon 1997 był ostatnim w pełni spędzonym przez Hjorth na Ladies European Tour. W jego trakcie przeszła cuta w dziesięciu turniejach spośród 12 w których wzięła udział. Najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce w Ford-Stimorol Danish Open[7][10]. W marcu 1997 miał miejsce epizod Marii Hjorth w amerykańskim kobiecym Player’s West Tour. W inauguracyjnym sezon turnieju Karl Moedl / Golf USA Women’s Classic Hjorth zagrała trzy rundy w 207 uderzeniach (-12, 8 uderzeń lepiej od najbliższych rywalek), w tym rekord pola 66 uderzeń w drugiej rundzie. Straciła jednak zwycięstwo poprzez dyskwalifikację, gdyż ostatniego dnia oddała niepodpisaną kartę[11]. Dwa tygodnie później w pełni się zrehabilitowała wygrywając Antelope Valley Rubbish Classic[12][13][14][15]. Tego samego roku zajęła czwarte miejsce w turnieju kwalifikacyjnym do LPGA Tour, co dało jej kartę do gry na tym tourze w sezonie 1998[1][16].

W debiutanckim sezonie na LPGA Tour Hjorth zagrała w 24 turniejach, z czego w 18 przeszła cuta[1]. Najlepszą pozycję zajęła we Friendly’s Classic, gdzie została sklasyfikowana na piątym miejscu ex aequo[17][18]. Tego roku sześciokrotnie zagrała również na LET, przechodząc wszystkie cuty i dwukrotnie zajmując drugie miejsce, w Evian Masters[19] oraz w Air France Madame Open[8].

Sezon 1999 przyniósł pierwsze znaczące sukcesy. Hjorth zdobyła swoje pierwsze zwycięstwo na LPGA Tour wygrywając Safeco Classic[20]. Niecałe dwa miesiące później powtórzyła sukces, triumfując z przewagą pięciu uderzeń w rozgrywanym w Japonii Mizuno Classic[21]. W całym sezonie zdobyła 408 birdie, zostając pierwszą golfistką w historii LPGA Tour, która przekroczyła próg 400 birdie[1]. Na Ladies European Tour wystąpiła w pięciu turniejach. W McDonald’s WPGA Championship była bliska wygranej, ale przegrała w dogrywce z Laurą Davies[22].

Kolejny sezon był uboższy w dobre wyniki. Najlepszym wynikiem Hjorth na LPGA Tour było drugie miejsce w Subaru Memorial of Naples, podczas którego przegrała w dogrywce z Nancy Scranton[23][24]. Na LET co prawda przeszła wszystkie pięć cutów, jednak tylko raz znalazła się w pierwszej dziesiątce[7].

W 2001 roku co prawda Hjorth nie wygrała ani razu na LPGA Tour, jednak aż czterokrotnie kończyła zawody na drugim miejscu (Evian Masters[25][26], Jamie Farr Kroger Classic[27][28], Wegmans Rochester International[29][30] oraz LPGA Corning Classic[31][32]) i dwa razy na trzecim[1]. W rezultacie pod koniec sezonu zajęła najlepsze jak dotąd w swojej karierze piąte miejsce na liście zarobków[33]. Trzecie miejsce zajęte w LPGA Championship[34] przez kolejne sześć lat było jej najlepszym wynikiem w turnieju wielkoszlemowym. Dobry występ na Evian Masters wydatnie przyczynił się do uzyskania najwyższej sumy zarobków w klasyfikacji LET, jednak tego roku tylko cztery razu zagrała w turniejach z kalendarza Ladies European Tour, przez co pierwsze miejsce w Order of Merit miało charakter tylko prowizoryczny[35].

W sezonie 2002 Hjorth dwukrotnie zajmowała drugie miejsce – za każdym razem w Europie: w Evian Masters była gorsza tylko od Anniki Sörenstam[36][37], a w WPGA Championship ustąpiła wynikiem innej swojej rodaczce Åsie Gottmo[38][39]. Udział w siedmiu turniejach z cyklu LET w połączeniu z dobrymi wynikami pozwolił Hjorth zająć drugie miejsce w klasyfikacji tego touru, w przeciwieństwie do poprzedniego roku tym razem w pełni usankcjonowane[40]. Uwieńczeniem dobrych dwóch sezonów Hjorth była kwalifikacja do drużyny reprezentantek Europy podczas Solheim Cup w 2002. W swoich trzech meczach zdobyła jeden punkt[41].

Kolejne dwa sezony Hjorth na LPGA Tour były dużo słabsze. W 2003 tylko raz zakończyła turniej w pierwszej dziesiątce, a na 22 turnieje tylko w połowie przeszła cuta[1][42]. W 2004 najlepszym miejscem było siedemnaste w State Farm Classic, a cuta przeszła tylko w 9 zawodach[43]. W rezultacie zajęła dopiero 123. miejsce na liście zarobków i pod koniec sezonu musiała walczyć o kartę na przyszły rok. Dwunaste miejsce w turnieju kwalifikacyjnym pozwoliło jej utrzymać kartę LPGA Tour na sezon 2005[44][45]. W przeciwieństwie do niepowodzeń na LPGA Tour, udział w cyklu LET przyniósł Hjorth pierwsze zwycięstwo w tourze europejskim. Sukces przyszedł podczas Ladies English Open, gdzie grając 64 podczas ostatniej rundy wyrównała rekord pola i wygrała całe zawody z przewagą sześciu uderzeń[46].

Rok 2005 przyniósł oczekiwaną odmianę w jakości gry Hjorth. Na LPGA Tour zanotowała trzecie miejsce podczas John Q. Hammons Hotel Classic[47][48], oraz przy trzech innych okazjach kończyła turniej klasyfikowana w pierwszej dziesiątce[1]. W Europie obroniła wywalczony rok wcześniej tytuł Ladies English Open[49] oraz zajęła trzecie miejsce w ANZ Ladies Masters[50]. W Order of Merit Ladies European Tour została sklasyfikowana na piątym miejscu[7]. Powrót dobrej formy pozwolił Hjorth ponownie dostąpić honoru współreprezentowania Europy w meczach Solheim Cup. Tym razem zagrała czterokrotnie, jednak tak jak i rok wcześniej zdobyła tylko jeden punkt[41].

W sezonie 2006 Hjorth utrzymała formę sprzed roku. W turnieju State Farm Classic (LPGA Tour) zajęła trzecie miejsce[51][52], będące jej najlepszym wynikiem tego roku. Podobnie na LET najlepszym wynikiem Hjorth było trzecie miejsce w Catalonia Ladies Masters[53][54].

Sezon 2007 przyniósł dalszą poprawę w grze Hjorth. Na 25 występów w turniejach LPGA Tour tylko trzy razy nie przeszła cuta[1]. Co więcej zanotowała swoje trzecie zwycięstwo, które miało miejsce w Navistar LPGA Classic[55][56]. W Women's British Open zajęła drugie miejsce ex aequo za Loreną Ochoą[57]. Na tej samej pozycji zakończyła też turniej Mizuno Classic[58][59]. W końcowej klasyfikacji LPGA Tour znalazła się na 11 miejscu – najlepszym od 2001 roku[60]. W Ladies European Tour tylko raz nie przeszła cuta[7]. W Scandinavian TPC Hosted by Annika zajęła czwarte miejsce ex aequo[61][62]. Ponownie zakwalifikowała się drużyny na Solheim Cup, podczas którego w pięciu meczach zdobyła 2,5 punktu[41].

W 2008 zaczęła od silnego akcentu w postaci dobrych startów w dwóch pierwszych turniejach wielkoszlemowych. W Kraft Nabisco Championship zajęła czwarte miejsce[63], a w LPGA Championship była bliska wygranej, jednak przegrała w dogrywce z Yani Tseng[64][65][66]. Na Ladies European Tour najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce podczas Scandinavian TPC Hosted by Annika[67] oraz trzecie w BMW Ladies Italian Open[68].

W sezonie 2009 pierwszym turniejem Hjorth po narodzinach córki był Corona Championship. W zawodach tych Maria przeszła cuta ostatecznie zajmując ex aequo 53. miejsce[69]. Po czterech kolejnych niezbyt udanych startach Hjorth zaczęła wracać do formy. W turniejach wielkoszlemowych zajęła 23. miejsce w LPGA Championship oraz 11. miejsce w British Open, zaś pod koniec sezonu udało jej się 3 razy z rzędu znaleźć w czołowej dziesiątce turnieju, wliczając 2. miejsce w Hana Bank KOLON Championship.

Kolejny rok przyniósł podobne osiągnięcia jak sezon wcześniej, zamiast równej formy dobre starty były przeplatane nieudanymi. Hjorth udało się trzykrotnie ukończyć turniej w najlepszej dziesiątce oraz wygrała wieńczący sezon LPGA Tour Championship[70].

W 2011 jak dotąd Hjorth przeszła cuta w każdym turnieju w którym brała udział, zajmując nie gorsze niż 45. miejsce. Największym sukcesem było wygranie swojego piątego w karierze turnieju LPGA: Avnet LPGA Classic[71].

Zawodowe wygrane (11)[edytuj | edytuj kod]

LPGA Tour (5)[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki szlem (0)
Pozostałe zwycięstwa LPGA Tour (5)
Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1999-09-19 19 września 1999(dts) SAFECO Classic -17 (69-68-70-64=271) 2 uderzenia Szkocja Catriona Matthew
2. 1999-11-07 7 listopada 1999(dts) Mizuno Classic -15 (70-64-67=201) 5 uderzeń Anglia Laura Davies, Korea Południowa Ku Ok-hee, Japonia Aki Nakano, Japonia Fumiko Muraguchi
3. 2007-09-30 30 września 2007(dts) Navistar LPGA Classic -14 (70-67-70-67=274) 1 uderzenie Stany Zjednoczone Stacy Prammanasudh
4. 2010-12-05 5 grudnia 2010(dts) LPGA Tour Championship -5 (72-68-71-72=283) 1 uderzenie Korea Południowa Amy Young
5. 2011-05-01T00:00:00.001 1 maja 2011(dts) Avnet LPGA Classic -10 (70-74-67-67=278) 2 uderzenia Korea Południowa Kim Song-hee

Ladies European Tour (2)[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 2004-07-11 11 lipca 2004(dts) Ladies English Open -19 (66-67-64=197) 6 uderzeń Australia Joanne Mills
2. 2005-07-10 10 lipca 2005(dts) Ladies English Open -12 (68-69-67=204) 1 uderzenie Finlandia Minea Blomqvist

Telia Tour (3)[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1996-06-02 2 czerwca 1996(dts) Delsjön Ladies Open +5 (77-72-72=221) 2 uderzenia Szwecja Helene Koch
2. 1996-06-16 16 czerwca 1996(dts) Toyota Ladies Open -6 (71-71-68=210) 11 uderzeń Szwecja Malin Landehag
3. 1996-07-28 28 lipca 1996(dts) Aspeboda Ladies Open -5 (71-71-72=214) 5 uderzeń Szwecja Linda Ericsson

Players West Tour (1)[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1997-03-26 26 marca 1997(dts) A.V. Rubbish Classic E (73-71-72=216) 1 uderzenie Stany Zjednoczone Sara Hallock

Wyniki w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1998 1999 2000
Kraft Nabisco Championship DNP 10= CUT
LPGA Championship 16= 63= CUT
U.S. Women’s Open DNP 8= CUT
du Maurier Classic 41= 17= CUT
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
Kraft Nabisco Championship 24= 36= 5= CUT DNP CUT 9 4 DNP
LPGA Championship 3= 22= CUT CUT 71 39= 33= 2 23=
U.S. Women’s Open 19= CUT CUT DNP CUT 41= CUT 51= CUT
Women's British Open 25= CUT CUT 69 CUT 45= 2= 69= 11=
Turniej 2010 2011
Kraft Nabisco Championship DSQ 19=
LPGA Championship CUT
U.S. Women’s Open 28=
Women's British Open CUT

DNP = nie brała udziału.
DSQ = dyskwalifikacja
CUT = nie przeszła cuta.
„= „= ex aequo
Zielone tło dla wygranych. Żółte tło dla miejsca w pierwszej dziesiątce.

Podsumowanie wyników na LPGA Tour[edytuj | edytuj kod]

Sezon Liczba
startów		 Zrobione
cuty		 Wygrane 2. miejsca 3. miejsca Top 10 Najlepsze
miejsce		 Zarobki (USD) Pozycja na
liście zarobków		 Średnia
uderzeń
1996 1 1 0 0 0 0 25= 7.730 n.d. 72,25
1997 2 0 0 0 0 0 CUT n.d. n.d. 75,00
1998 24 18 0 0 0 3 5= 133.943 56 72,08
1999 30 28 2 1 0 7 1 572.940 11 71,08
2000 27 15 0 1 0 2 2 181.939 50 73,32
2001 29 24 0 4 2 9 2 848.195 5 71,46
2002 22 17 0 1 0 2 2= 359.194 26 72,14
2003 22 11 0 0 0 1 5= 108.512 70 73,08
2004 22 9 0 0 0 0 17= 44.074 123 74,10
2005 22 16 0 0 1 4 3= 242.371 51 72,36
2006 26 18 0 0 1 2 3= 299.634 44 72,20
2007 25 22 1 2 0 7 1 949.055 11 71,95
2008 22 20 0 1 0 4 2 588.396 31 71,77
2009 18 14 0 1 0 3 2= 428.935 32 71,02
2010 22 13 1 0 1 4 1 568.913 20 71,97
2011 8 8 1 0 0 2 1 304.874 14 71,52
† stan na 19 czerwca 2011.

Podsumowanie wyników na LET[edytuj | edytuj kod]

Sezon Liczba
startów		 Zrobione
cuty		 Wygrane 2. miejsca 3. miejsca Top 10 Najlepsze
miejsce		 Zarobki (€) Pozycja na
liście zarobków		 Średnia
uderzeń
1992 1 1 0 0 0 0 55= n.d.[a] n.d. 77,50
1993 1 1 0 0 0 0 35= n.d.[a] n.d. 75,00
1994 1 1 0 0 0 0 41= n.d.[a] n.d. 75,50
1995 1 1 0 0 0 0 16= n.d.[a] n.d. 73,50
1996 11 11 0 1 0 1 2 23.682[b] 24 73,21
1997 12 10 0 1 0 5 2 59.028 10 72,93
1998 6 6 0 2 0 3 2 116.056 3 72,36
1999 5 5 0 1 0 2 2 77.453 11 72,10
2000 5 5 0 0 0 1 8 42.194 23 72,95
2001 4 4 0 1 0 2 2 275.943 1[c] 71,06
2002 7 5 0 2 0 2 2 266.066 2[d] 72,00
2003 6 4 0 0 0 0 11= 20.260 56[e] 73.05
2004 7 6 1 0 0 1 1 44.851 25[f] 72,50
2005 8 7 1 0 1 5 1 158.525 5 71,43
2006 5 5 0 0 1 1 3= 80.173 21 70,73
2007 7 6 0 1 0 2 2= 198.283 5 72,56
2008 4 4 0 1 1 3 2= 62.336 32 70,89
2009 4 4 0 0 1 1 3 96.174 14 71,13
2010 3 2 0 0 0 0 16= 42.757 51 71,44
* stan na 19 czerwca 2011.

Osiągnięcia w Solheim Cup[edytuj | edytuj kod]

Rok Suma meczów Łączne W-P-R Pojedynki W-P-R 4somes W-P-R 4balls W-P-R Zdobyte punkty Skuteczność
W całej karierze 17 5-7-5 0-3-1 3-2-1 2-2-3 7,5 44,12%
2002 3 1-2-0 0-1-0 przegr. przeciwko K. Robbins 5&3 0-0-0 1-1-0 przegr. w parze z A. Sörenstam 2&1, wygr. w parze z I. Tinning 1up 1 33%
2005 4 1-3-0 0-1-0 przegr. przeciwko N. Gulbis 2&1 1-1-0 wygr. w parze z L. Davies 2&1, przegr. w parze z L. Davies 3&2 0-1-0 przegr. w parze z I. Tinning 3&2 1 25%
2007 5 1-1-3 0-1-0 przegr. przeciwko P. Creamer 2&1 1-0-1 wygr. w parze z G. Nocera 3&2, remis w parze z G. Nocera 0-0-2 remis w parze z A. Sörenstam, remis w parze z L. Wessberg 2,5 50%
2009 5 2-1-2 0-0-1 remis przeciwko C. Kerr 1-1-0 wygr. w parze z A. Nordqvist 3&2, przegr. w parze z A. Nordqvist 2down 1-0-1 remis w parze z C. Matthew, wygr. w parze z G. Nocera 1up 2,5 50%

Curling[edytuj | edytuj kod]

Największe osiągnięcia Hjorth w curlingu przypadają na początek lat 90. W 1990 została mistrzem Szwecji w konkurencji figurskolan[72]. Dwa lata później Eva Eriksson, która wygrała mistrzostwa kraju juniorów, zaproponowała jej pozycję rezerwowej na Mistrzostwach Świata Juniorów w Oberstdorfie[73]. Szwedki przegrały półfinał i zdobyły brązowe medale, Hjort podczas tej imprezy nie wzięła udziału w żadnym meczu. Reprezentowała Falu Curling Club.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Gra ze statusem amatora.
  2. ↑ Kwota w GBP.
  3. ↑ Pozycja prowizoryczna ze względu na niewystarczającą liczbę rozegranych turniejów.
  4. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2002 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła drugie miejsce z dorobkiem 6.483,65 punktów.
  5. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2003 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła 56. miejsce z dorobkiem 83,23 punktów.
  6. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2004 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła 25. miejsce z dorobkiem 221,08 punktów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Maria Hjorth Full Career Bio. LPGA Tour. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  2. ↑ Bouncing baby girl for new mum Maria Hjorth. Ladies European Tour. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)]. (ang.).
  3. ↑ Pregnant Hjorth shares Longs Drugs lead. Golfweek. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  4. ↑ 2007 ADT Championship Maria Hjorth Profile. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  5. ↑ 2007 Women’s U.S. Open Player Biography. USGA. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  6. ↑ 2003 Women’s U.S. Open Player Biography. USGA. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f Maria Hjorth Player Profile. Ladies European Tour. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  8. ↑ a b Maria Hjorth Player Profile. golfdata.se. [dostęp 2008-11-11]. (szw.).
  9. ↑ En vinnare igen!. „Katrineholms Kuriren”. [dostęp 2008-11-19]. (szw.). 
  10. ↑ Montgomerie races to record finish. „The Independent”. [dostęp 2008-11-19]. (ang.). 
  11. ↑ Karl Moedl / Golf USA Women’s Classic. Tournament summary. Player’s West. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  12. ↑ Antelope Valley Rubbish Classic. Tournament summary. Player’s West. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  13. ↑ „Antelope Valley Press”, 1997-03-27. (ang.). 
  14. ↑ Brian Robin. A.V. Rubbish Classic. „Antelope Valley Press”, 1997-03-28. (ang.). 
  15. ↑ Briefly. „Daily News”. [dostęp 2008-11-11]. 
  16. ↑ Qualifying School 1990-1999. LPGA Tour. [dostęp 2008-11-19]. (ang.).
  17. ↑ Sporting Digest: Golf. „The Independent”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  18. ↑ Maria Hjorth in the Friendly’s Classic. GolfObserver.com. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  19. ↑ 1998 Evian Masters. Evian Masters. [dostęp 2008-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-19)]. (ang.).
  20. ↑ Hjorth Takes Safeco Classic. CBS News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  21. ↑ Hjorth wins Mizuno Classic. „The Independent”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  22. ↑ Davies takes dramatic finale. BBC News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  23. ↑ GOLF: ROUNDUP; Scranton Wins Playoff To End Victory Drought. „New York Times”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  24. ↑ Scranton Wins In Playoff. CBS News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  25. ↑ Teske prevails in Evian thriller. BBC News. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  26. ↑ Alan Page. Teske captures Evian Masters. „The Independent”, 2001-06-17. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  27. ↑ Pak clinches third crown. BBC News, 2001-07-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  28. ↑ Se Ri Pak claims third Farr Classic. CBC, 2001-07-08. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  29. ↑ Ben Dobbin. Laura Davies wins 20th LPGA title. „The Independent”, 2001-06-11. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  30. ↑ Davies finally pulls out of slump. CBC, 2001-06-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  31. ↑ John Kekis. McKay keeps hold of lead in Corning Classic. „The Independent”, 2001-05-26. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  32. ↑ John Kekis: Sweden’s Koch wins first LPGA event at Corning. CBC, 2001-05-28. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  33. ↑ 2001 LPGA Official Money List. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  34. ↑ Webb makes history with her heart elsewhere. „The Guardian”, 2001-06-26. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  35. ↑ 2001 LET Maria Hjorth Season Record. Ladies European Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  36. ↑ Sorenstam cruises to Evian Masters. CBC, 2002-06-15. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  37. ↑ Sorenstam claims title. BBC News. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  38. ↑ Gottmo win eclipsed by cup confusion. BBC News, 2002-08-25. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  39. ↑ Martin Park: Gottmo wins at the Wales WPGA Championship. Ladies European Tour, 2002-08-25. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  40. ↑ 2002 LET Points Table. Ladies European Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  41. ↑ a b c Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  42. ↑ 2003 Maria Hjorth Resultat. golfdata.se. [dostęp 2008-12-14]. (szw.).
  43. ↑ 2004 Maria Hjorth Resultat. golfdata.se. [dostęp 2008-12-14]. (szw.).
  44. ↑ 2004 LPGA Final Qualifying Tournament Results. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  45. ↑ Martin Park: Hjorth top European at LPGA Tour School. Ladies European Tour, 2004-12-06. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  46. ↑ Martin Park: It’s all Mimmi at Chart Hills. Ladies European Tour, 2004-07-11. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  47. ↑ Sorenstam retains Oklahoma title. BBC News, 2005-09-19. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  48. ↑ Jeff Latzke. Sorenstam reigns again at Hammons Classic. „USA Today”, 2005-09-18. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  49. ↑ Bethan Cutler: Hjorth wins back-to-back Ladies English Opens. Ladies European Tour, 2004-07-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  50. ↑ Martin Park: Miyazato caught in Karrie’s Webb. Ladies European Tour, 2005-02-27. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  51. ↑ Sorenstam wins State Farm Classic. CBC, 2006-09-03. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  52. ↑ Season-low round lifts Sorenstam to victory at State Farm. PGA Tour, 2006-09-03. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  53. ↑ Nocera bags Catalonia Masters win. BBC News, 2006-07-23. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  54. ↑ Bethan Cutler: Nocera claims third victory. Ladies European Tour, 2006-07-23. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  55. ↑ Hjorth halts Ochoa’s LPGA winning streak. „USA Today”, 2007-10-01. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  56. ↑ Golf: Maria Hjorth ends Lorena Ochoa’s LPGA winning streak. „International Herald Tribune”, 2007-10-01. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  57. ↑ Bethan Cutler: Ochoa crowned Ricoh Women’s British Open Champion at St Andrews. Ladies European Tour, 2006-08-05. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-24)]. (ang.).
  58. ↑ Ueda shoots 66 for 2-stroke victory in Mizuno Classic. „USA Today”, 2007-11-04. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  59. ↑ Ueda capitalizes on double eagle to win 2007 Mizuno Classic; Becomes 16th non-LPGA member to win an LPGA event. LPGA Tour, 2007-11-04. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  60. ↑ 2007 LPGA Official Money List. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  61. ↑ Matthew wins TPC title in Sweden. BBC News, 2007-08-12. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)]. (ang.).
  62. ↑ Matthew wins Scandinavian TPC Hosted by Annika. Ladies European Tour, 2007-08-12. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-24)]. (ang.).
  63. ↑ Ochoa strolls to second Major success. CNN, 2008-04-07. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  64. ↑ Steve DiMeglio. Rookie Tseng wins LPGA Championship in playoff. „USA Today”, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  65. ↑ Leonard Shapiro. Rookie Tseng Beats Veterans to Win LPGA. „The Washington Post”, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  66. ↑ Teenager Tseng in shock LPGA win. BBC News, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  67. ↑ Yang wins Sorenstam’s farewell event. Ladies European Tour, 2008-08-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  68. ↑ Bethan Cutler: Eberl Wins BMW Ladies Italian Open. Ladies European Tour, 2008-07-20. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  69. ↑ Final results: Corona Championship (2009). LPGA Tour. [dostęp 2009-04-27]. (ang.).
  70. ↑ Maria Hjorth Wins LPGA Tour Championship. Fox News. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).
  71. ↑ 2011 Avnet LPGA Classic – final-round notes and interviews. LPGA Tour. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).
  72. ↑ SM Figur Damer. Svenska Curlingförbondet. [dostęp 2009-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-20)]. (szw.).
  73. ↑ World Junior Curling Championships 1992. World Curling Federation. [dostęp 2009-01-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Hjorth&oldid=73202694”