Maurits Coppieters
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 2005 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, nauczyciel, prawnik |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
poseł do Izby Reprezentantów (1965–1971), senator (1971–1979), poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979–1981) |
| Partia | |
Maurits Coppieters (ur. 14 maja 1920 w Sint-Niklaas, zm. 11 listopada 2005 w Deinze[1]) – belgijski polityk, nauczyciel i prawnik, parlamentarzysta krajowy i europejski, senator.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od dwunastego roku życia działał w ruchu skautowym, zaś podczas drugiej wojny światowej ukrywał się przed pracami przymusowymi. Od 1938 do 1942 studiował historię na Uniwersytecie Gandawskim. W 1970 obronił doktorat z prawa, a w 1983 uzyskał magisterium ze studiów wschodnioeuropejskich na Uniwersytecie Gandawskim. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel w szkołach w Ronse, Antwerpii, Deinze i Gandawie; w ostatniej był wicedyrektorem. Od 1970 praktykował jako prawnik w Dendermonde. Był też komisarzem ruchu skautowego VVKS i członkiem redakcji pisma „Jeugdlinie”. Opublikował także liczne książki[2]
Wstąpił do Unii Ludowej, należał do jej progresywnego skrzydła. Od 1965 do 1971 kierował powiązanym z partią stowarzyszeniem Vlaamse Volksbeweging. Był radnym miejscowości Sint-Amandsberg (część Gandawy; 1964–1968), Nieuwkerken-Waas (1970–1976) i Sint-Niklaas (1976–1982). W latach 1965–1971 poseł do Izby Reprezentantów, a następnie do 1979 senator[2]. Od 1971 do 1979 zasiadał w radzie kulturowej Regionu Flamandzkiego, od czerwca 1977 do kwietnia 1979 był jej przewodniczącym[3]. W 1979 wybrano go posłem do Parlamentu Europejskiego, gdzie należał do władz Technicznej Grupy Niezależnych. 11 lutego 1981 zrezygnował z mandatu i wycofał się z bieżącej polityki[4]. Od 1984 do 1986 kierował archiwum flamandzkich nacjonalistów ADVN, zaś od 1983 do 1989 – pozarządową organizacją na rzecz rozwoju (NCOS). W 1989 wystąpił z Unii Ludowej oskarżając ją o nierealizowanie własnych celów w koalicji; w 1996 założył wraz z socjalistycznym politykiem Norbertem De Batselierem stowarzyszenie Sienjaal[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Marią Van Boven, miał troje dzieci. Zmarł wskutek nowotworu gardła[1]. W 2007 założono fundację jego imienia Centre Maurits Coppieters, zajmującą się promocją samorządności i lokalnych społeczności. Dwa lata później wydała ona poświęconą mu publikację[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Maurice Coppieters overleden. nieuwsblad.be, 13 listopada 2005. [dostęp 2021-04-14]. (niderl.).
- ↑ a b c Coppieters, Maurits. Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging. [dostęp 2021-04-14]. (niderl.).
- ↑ Maurits Coppieters. vlaamsparlement.be. [dostęp 2021-04-14]. (niderl.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-04-14].
- ↑ Maurits Coppieters. Het laatste jaar van de klaproos. advn.be. [dostęp 2021-04-14]. (niderl.).