Merikarhu
 „Merikarhu” w nowszym malowaniu | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Merikarhu |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1993 |
| Wodowanie |
1994 |
 Finlandia
| |
| Wejście do służby |
28 października 1994 |
| Los okrętu |
w służbie (2018) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Długość |
57,8 m całkowita |
| Szerokość |
11 m |
| Zanurzenie |
4,6 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne Wärtsilä 8R22/26 o łącznej mocy 2677 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
15 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| opcjonalnie 2 armaty 23 mm (1 × II) | |
Merikarhu – patrolowiec Straży Granicznej Finlandii, w służbie od 1994 roku, jedyna jednostka swojego typu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Patrolowiec „Merikarhu” został zaprojektowany jako powiększone rozwinięcie jednostek typu Tursas, z których dwa służyły w Straży Granicznej Finlandii (Rajavartiolaitos) od lat 80. XX wieku. W odróżnieniu od poprzedników, zbudowano go w stoczni Finnyards w Rauma, w latach 1993–1994. Jednostka weszła do służby 28 października 1994 roku[1]. W porównaniu z poprzednim typem, większe rozmiary umożliwiły poprawę możliwości w zakresie likwidacji rozlewów substancji ropopochodnych oraz zabudowę instalację do gaszenia pożarów. Pozwoliło to na dalsze zwiększenie uniwersalności jednostki, tworząc statek patrolowo-ratowniczy, do ratowania życia i mienia (prowadzenie akcji ratowniczych na morzu jest jednym z zadań fińskiej Straży Granicznej), a także do ratownictwa ekologicznego i obsługi oznakowania nawigacyjnego[1]. Nazwa oznacza uchatkę z rodzaju koticzak niedźwiedziowaty lub kotik.
Długość całkowita kadłuba wynosi 57,8 m, długość między pionami 52,12 m, szerokość kadłuba 11 m, a zanurzenie 4,6 m[1]. Kadłub posiada wzmocnienia przeciwlodowe i charakteryzuje się dobrą dzielnością morską[1]. Załoga posiada komfortowe warunki pracy. Do wyposażenia należy m.in. łódź półsztywna, żuraw hydrauliczny w części rufowej i działko wodne na dachu pomostu. Jednostka wyposażona jest w radar nawigacyjny i radar dozoru nawodnego, natomiast brak jest informacji o ewentualnym wyposażeniu w stację hydroakustyczną, którą posiadał poprzedni typ (potrzeba jej posiadania zmalała po zakończeniu okresu „zimnej wojny”)[1]. Normalnie jednostka nie przenosi uzbrojenia stałego, lecz posiada podstawę do montażu podwójnie sprzężonego działka przeciwlotniczego 23 mm firmy Sako (wersja pochodna ZU-23-2)[1].
Od stycznia do kwietnia 2016 roku „Merikarhu” działał na Morzu Egejskim w ramach operacji agencji europejskiej Frontex w celu wzmocnienia ochrony granic morskich Grecji, w związku z kryzysem migracyjnym[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
„Merikarhu” w pierwotnym malowaniu -
„Merikarhu” od rufy -
„Merikarhu” w lodach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Kubiak: Tursas, Uisko, Merikarhu - patrolowce Straży Granicznej Finlandii, „Nowa Technika Wojskowa” nr 12/2016.