Miedzianka (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miedzianka
Ilustracja
Wapienne skały na szczycie
Państwo

 Polska

Pasmo

Pasmo Chęcińskie, Góry Świętokrzyskie

Wysokość

354 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Piekoszów
Mapa konturowa gminy Piekoszów, na dole po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Miedzianka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Miedzianka”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Miedzianka”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Miedzianka”
Ziemia50°50′50″N 20°21′32″E/50,847222 20,358889

Miedzianka (354 m n.p.m.) – szczyt w Górach Świętokrzyskich, zachodni kraniec Grzbietu Chęcińskiego. Nazwany od występującej tam rudy miedzi ma zbocza podziurawione licznymi szybami.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dzięki złożom pierwsza wzmianka o Miedziance pochodzi z XV wieku. Za czasów Króla Zygmunta III Wazy rozpoczęto wydobycie na szeroką skalę. Z tego okresu pochodzi pierwszy polski kodeks górniczy opracowany przez żupnika chęcińskiego Jana Płaza. W XVIII wieku w Miedziance drążyli również górnicy z Węgier i Niemiec. W następnym wieku próbowano jeszcze ocenić złoża, ale wszelkie działania przerwała kampania napoleońska. Również próby wznowienia eksploatacji w 1817 roku, zainicjowane przez Stanisława Staszica, spełzły na niczym.

Na bogate złoża wysokoprocentowej rudy miedzi trafili w roku 1902 bracia Stanisław i Bolesław Łaszczyńscy. Stanisław zastosował po raz pierwszy opracowaną przez siebie elektrolityczną metodę otrzymywania miedzi. Po wybuchu I wojny światowej kopalnie przejęli Austriacy, którzy intensywną eksploatacją przyczynili się do prawie całkowitego wyczerpania złoża. Po I wojnie światowej prowadzono jeszcze próby wznowienia działalności kopalni, ale ilość rudy nie wystarczała na pokrycie kosztów eksploatacji. Bezowocne poszukiwania rudy miedzi prowadzono jeszcze w latach 1949–1954.

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1958 całe wzniesienie objęto ochroną prawną przez ustanowienie na jego terenie rezerwatu przyrody Góra Miedzianka. Dzięki temu chronione są nie tylko powierzchniowe formy skale, roślinność i zwierzęta, ale również ślady prac górniczych z dawnych wieków, oraz zjawiska krasowe. Wzniesienie kryje w sobie około 4 km korytarzy górniczych i 10 jaskiń. Można je zwiedzać po uzyskaniu zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Kielcach.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Z Miedzianki rozciąga się rozległa panorama. W pogodne dni możemy ujrzeć odległe o 40 km Łysogóry, a przy bardzo dobrej widzialności nawet Tatry oddalone o ponad 180 km[1]. Od północy horyzont tworzy Pasmo Oblęgorskie, u którego stóp ściele się padół strawczyński z widocznymi kościołami w Chełmcach i Piekoszowie, od zachodu widać Zajączków (w większej części zasłonięty drzewami) i Pasmo Przedborsko-Małogoskie, od południa, pod nami wieś Miedzianka, wyżej na horyzoncie łagodne szczyty Grząbów Bolmińskich, a od południowego wschodu – Dolina Chęcińska zwieńczona sylwetą gotyckiego zamku w Chęcinach. Tuż na lewo, ale znacznie bliżej widać pozostałości po dawnych górach, które w wyniku eksploatacji wapienia przestały istnieć (Ołowianka, Kozi Grzbiet, Gajasowa i Sowy). Współcześnie wydobycie wapieni prowadzi się w kamieniołomie Ostrówka, na wschód od Miedzianki.

Przez szczyt przechodzi żółty szlak turystyczny z Wiernej Rzeki do Chęcin.

Atrakcje turystyczne
  • Muzeum Górnictwa Kruszcowego
  • Jaskinia Nowa na Miedziance (północno-zachodnie zbocze góry)
  • Schronisko Zachodnie na Miedziance (ścianka skalna na zachodnim zboczu)
  • Schronisko Zakryte (zachodnie zbocze)
  • Jaskinia Południowa na Miedziance (południowe zbocze góry)
  • Schronisko Dwutorowe na Miedziance (pod zachodnim szczytem góry)
  • Jaskinia Hematytowa (dolna część południowego zbocza)
  • Schronisko z Mostem Skalnym (południowo-wschodnie zbocze góry)
  • Jaskinia Psia (wschodnie zbocze)
  • Jaskinia w Sztolni Zofia na Miedziance (zachodnie zbocze)
  • Jaskinia w Sztolni Teresa na Miedziance (wschodnie zbocze)

Miedzianka w literaturze[edytuj | edytuj kod]

Miedzianka została uwieczniona również w literaturze. Dawna kopalnia posłużyła urodzonemu w 1925 roku w Kielcach pisarzowi Edmundowi Niziurskiemu za tło do powieści dla młodzieży pt. Księga Urwisów. Na jej podstawie w 1954 roku został zrealizowany film Tajemnica dzikiego szybu. Zdjęcia kręcono w miejscu dawnych prac wydobywczych na Miedziance oraz na terenie Szkoły Podstawowej w Zajączkowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]