Mihailo Nenadović
 generał brygady artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1876 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 lutego 1934 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Mihailo Nenadović (cyr. Михаило Ненадовић, pol. Michał Nenadowicz, ur. 1876, zm. 11 lutego 1934 w Paryżu[1]) – generał brygady artylerii Królewskich Wojsk Jugosłowiańskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii serbskiej przeciwko armii austro-węgierskiej. Wyróżnił się męstwem i zdolnościami. Był kiklakrotnie ranny[2]. Stracił prawą dłoń[3]. Przebywał na kuracji w Paryżu, gdzie „obracał się we wszystkich kołach dyplomatycznych i politycznych”[3]. Za męstwo został odznaczony najwyższymi orderami serbskimi i państw sprzymierzonych[2]. Następnie został attaché wojskowym Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców w Brnie. Tam poznał majora Olgierda Górkę i rotmistrza Zygmunta Ołdakowskiego, których „nazywał swoimi przyjaciółmi”[3]. Od grudnia 1920 do 1922 był attaché wojskowym Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców w Warszawie[2], a następnie w Pradze. W kwietniu 1927 został szefem artylerii 2. Okręgu Armii. Członek delegacji Królestwa Jugosławii na IX, X i XI sesji Zgromadzenia Ligi Narodów w Genewie. Od maja 1930 pełnił funkcję zastępcy ministra wojny i członka wojskowej części Delegacji na Konferencję Rozbrojeniową w Genewie. W 1931 został attaché wojskowym w Paryżu. Zmarł nagle na atak serca[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6084
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zgon gen. Nenadowicza. „Polska Zbrojna”. 41, s. 1, 1934-02-12. Warszawa..
- ↑ a b c Ś.p. gen. M. Nenadowicz. „Polska Zbrojna”. 42, s. 4, 1934-02-13. Warszawa..
- ↑ a b c Józef Pędracki: Odpis raportu attaché wojskowego w Belgradzie z 7 lutego 1921. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. [dostęp 2021-01-30]..