Minuskuł 42
| Data powstania |
XI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
42 |
| Zawartość |
Dzieje, Listy Pawła, Apokalipsa |
| Język | |
| Rozmiary |
20,5 × 15 cm |
| Typ tekstu | |
| Miejsce przechowywania |
Minuskuł 42 (wedle numeracji Gregory–Aland), α107 (Von Soden)[1], znany jako Codex Maedicaeus – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie, datowany metodą paleograficzną na XI wiek[2]. Posiada marginalia.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera tekst Dziejów Apostolskich, Listów powszechnych, Pawła oraz tekst Apokalipsy. Tekst mieści się na 303 kartach pergaminu (20,5 × 15 cm), z pewnymi lakunami (Dz 2,2-34; 2 P 1,2; 1 Jana 5,11-21; Ap 18,3-13). Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 22-23 wiersze w kolumnie[2][3].
Zgodnie z zapisem na końcu Listu do Rzymian, został on napisany προς Ρωμαιους εγραφη απο Κορινθου δια Φοιβης της διακονου (Do Rzymian napisany w Koryncie przez diakonisę Febę); to samo odniesienie pojawia się w rękopisach: 90, 216, 339, 462, 466 *, 642[4].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Kurt Aland nie przypisał greckiego tekstu rękopisu do żadnej kategorii[5].
Jego tekst jest podobny do minuskułu 51 i Poliglocie kompluteńskiej.
Według Scrivenera tenże kodeks zawiera wiele wariantów bliskich dla 1, 13, 33, ale jego autorytet jest mniejszej wagi[6].
W Apokalipsie 8,13 znajduje się unikalny wariant, mianowicie „ἀγγέλου ὡς ἀετοῦ” (anioł jak orzeł)[7].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie rękopis datowany jest przez INTF na wiek XI[2][3].
Kodeks został wykorzystany przez Ludolpha Kustera w Novum Testamentum z 1710. John Mill zauważył jego podobieństwo tekstualne do Codex Angelicus[8]. Nicholas Westermann skolacjonował tekst minuskułu. Kodeks został wykorzystany przez Denisa Amelote w jego tłumaczeniu Nowego Testamentu.
Został on wciągnięty na listę manuskryptów Nowego Testamentu przez Wettsteina. C.R. Gregory widział go w 1891 roku[8].
Obecnie jest przechowywany w Archiwum miejskim we Frankfurcie nad Odrą (Gr. 24) we Frankfurcie nad Odrą[2][3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: 1908.
- ↑ a b c d Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. M. Welte; B. Köster; K. Junack. 1994, s. 49. ISBN 3-11-011986-2.
- ↑ a b c Liste Handschriften. Institute for New Testament Textual Research. [dostęp 2020-08-03]. (ang.).
- ↑ Bruce M. Metzger: A Textual Commentary on the Greek New Testament. Wyd. 2. Stuttgart: 2001, s. 477. ISBN 978-3-438-06010-5.
- ↑ Kurt Aland, Barbara Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1.
- ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. Wyd. 4. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 287–288.
- ↑ Bruce M. Metzger: A Textual Commentary on the Greek New Testament. Wyd. 2. Stuttgart: 2001, s. 669. ISBN 978-3-438-06010-5.
- ↑ a b Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testamentes. Leipzig: 1900, s. 267.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- R. Waltz, Minuskuł 42 Encyclopedia of Textual Criticism (2007)