Monaster Ikony Matki Bożej „Znak” w Ostaszkowie

Monaster Ikony Matki Bożej „Znak”

Знаменский монастырь

Główna cerkiew dawnego monasteru
Państwo	Rosja
Miejscowość	Ostaszków
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	monaster
Eparchia	twerska i kaszyńska
Klauzura	nie
Typ monasteru	żeński
Obiekty sakralne
Sobór	Wniebowstąpienia Pańskiego
Cerkiew	Tichwińskiej Ikony Matki Bożej
Fundator	Aleksy I Romanow
Styl	bizantyjsko-ruski
Materiał budowlany	cegła, kamień, drewno
Data budowy	po 1672
Data zamknięcia	po 1917
Data reaktywacji	nie reaktywowany
Położenie na mapie obwodu twerskiego Ostaszków, monaster Ikony Matki Bożej „Znak”
Położenie na mapie Rosji Ostaszków, monaster Ikony Matki Bożej „Znak”
57°09′00″N 33°06′00″E

Monaster Ikony Matki Bożej „Znak” – nieistniejący już żeński klasztor prawosławny w Ostaszkowie. Założony w 1673, zlikwidowany.

Monaster powstał w XVII wieku na północ od miasta Ostaszkowa, na miejscu uznawanym tradycyjnie za święte. W 1655, a zatem jeszcze przed oficjalnym powołaniem do życia klasztoru, na miejscu tym żyła już wspólnota 23 mniszek i posłusznic. Zgodę na założenie monasteru wyraził w 1673 car Aleksy I. Zakonnice otrzymały od władcy i prywatnych ofiarodawców liczne nadania ziemskie, zaś w 1692 została dla nich wzniesiona drewniana cerkiew. Pięćdziesiąt lat później na jej miejscu zbudowano świątynię murowaną pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego, która w XVIII i XIX stuleciu była kilkakrotnie przebudowywana (w 1780 wzniesiono pięć kopuł). W 1868, po pożarze całego miasta, cerkiew poniosła znaczne straty i została gruntownie przebudowana według projektu Diemidowa. Oprócz głównej świątyni, podniesionej do rangi soboru, w monasterze funkcjonowała cerkiew Tichwińskiej Ikony Matki Bożej, usytuowana nad zachodnią bramą wjazdową na teren klasztoru.

Po rewolucji październikowej monaster został zamieniony na muzeum sztuki, w którym wystawiano m.in. relikwie szczególnie czczonego w regionie twerskim świętego mnicha Nilusa ze Stołobny, przeniesione z Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej, również zamkniętej przez władze. Po upadku ZSRR do użytku liturgicznego została przywrócona jedynie główna cerkiew monasterska. Pozostała część zabudowań pełni funkcje świeckie (m.in. mieszkania).

Bibliografia

• ЗНАМЕНСКИЙ ЖЕНСКИЙ МОНАСТЫРЬ г. ОСТАШКОВ.